Blogtour: Briefpost (Beachclub Esperanza #2) – Chantal Claassen

Het is vandaag weer een bijzondere dag. Ik open namelijk op deze dag officieel de blogtour van ‘Briefpost’ van Chantal Claassen. Benieuwd of dit tweede deel in de Beachclub Esparanze-reeks de moeite waard is? Ik vertel je er hieronder alles over.

Na haar studie is Kaat blijven hangen bij haar bijbaan in de beachclub. Als ze bevriend raakt met Oliver, een van de klanten, vertelt hij dat het niet goed gaat tussen hem en zijn vriendin Liv. Hij probeert de relatie te redden met gedichten en liefdesbrieven die bol staan van de clichés. Kaat schiet direct in de actiestand. In het geheim herschrijft ze Olivers liefdesbrieven aan Liv. Met succes: de relatie tussen die twee bloeit weer op. Maar Kaat raakt in de war als ze jaloezie voelt; dit was toch juist wat ze wilde?

Zomer & Keuning ~ 256 pagina’s ~ februari 2022 ~ ISBN: 9789020539349 ~ Bol.com

Als er iemand al vanaf haar geboorte een bijrol speelt in haar eigen leven, is het Kaat wel. Vroeger ging de aandacht van haar ouders al naar haar perfecte zus die met haar prachtige stem het probeerde te maken in de industrie, en ook nog is Kaat degene die haar leven opoffert. Terwijl Kaat het hoofd namelijk probeert te bieden aan de verwachtingen van haar ouders, haar baantje bij Beachclub Esperanza en haar zus helpen met de opvoeding van haar twee bengels van kinderen, vergeet ze oprecht stil te staan bij haar trauma uit het verleden. En als de bovenstaande zaken haar nog niet genoeg stress bezorgen, komt er nog iets bij. Als ze namelijk bevriend raakt met Oliver, een van de klanten van de Beachclub, besluit ze hem te helpen om zijn grote liefde Liv terug te krijgen door zijn liefdesbrieven te herschrijven. Met succes: de relatie tussen die twee bloeit langzaam weer op. Maar dan komt het volgende probleem, want wat als Kaat plots spijt krijgt én zelf bepaalde gevoelens ontwikkelt? Durft ze dan eindelijk na al die jaren wel voor zichzelf te kiezen?

Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.

Briefpost – Chantal Claassen

Chantal Claassen verraste mij vorig jaar met de heerlijke zomerse feelgood ‘Flessenpost’, waarin zij mij kennis liet maken met de altijd zomerse beachclub Esperanza in Hoek van Holland. En vanwege die fijne sfeer kon ik eigenlijk geen ‘nee’ zeggen toen Uitgeverij Zomer & Keuning mij vroeg voor de blogtour van ‘Briefpost’, het tweede deel. Spijt? Absoluut niet. ‘Briefpost’ van Chantal Claassen is namelijk net zo luchtig geschreven als het eerste deel en neemt je mee in het leven van Kaat. Al moet ik daar wel bij zeggen: het was even inkomen. Het begin voelde namelijk een beetje rommelig aan door de diverse onderwerpen die worden geïntroduceerd. Denk hierbij aan: het trauma van Kaat, de gevonden USB, haar grote wens om weer terug naar Engeland te gaan, de verantwoordelijkheid voor haar zus Daniëlle en haar kids, de band met haar ouders tot aan haar werk in de Beachclub en de bijbehorende gasten. Het was iets teveel van het goede voor het begin.

Met een hoofd dat nog altijd niet is ontwaakt, loopt ik een uurtje later met twee biertjes richting het terras. In de deuropening stoot mijn hand ergens tegenaan. Een plens biet kwakt over mijn pols. ‘Kijk uit!’ Een diepe mannenstem klinkt geprikkeld. Mijn wattenhoofd registreert een zwarte adelaar op een wit shirt. Correctie, een zwarte adelaar op een nat wit shirt.

Emotionele scène

Toch stoorde mij dit gelukkig niet genoeg om niet door te willen lezen. Ik raakte bladzijde na bladzijde steeds iets meer betrokken bij het leven van Kaat en wilde echt weten welke richting ze op zou gaan. Het knappe hierbij is dat het – door de schrijfstijl van Chantal – al snel aanvoelt alsof de gevoelens van Kaat die van jezelf zijn. Nu wil ik niet al teveel verklappen, maar wat ik wel kan zeggen: een groot hoogtepunt was hierbij een scène op het strand met een vogeltje in de hoofdrol. Ik weet bijna zeker dat er hier bij diverse lezers tranen zullen vallen. Het was krachtig beschreven, misschien iets te toevallig, maar o zo mooi! Helemaal omdat Chantal eerder al haar situatie zo goed had geschetst. Toch wil ik daarmee niet zeggen dat ‘Briefpost’ ook maar zwaar is. Dat komt namelijk door de romantiek (of voor Kaat beter gezegd: het gebrek daaraan) dat Chantal in dit boek heeft verwerkt in de vorm van Olivier. Kaat helpt hem om zijn grote liefde Liv terug te winnen door… briefpost!

Romantisch vs. langradig

Ik vond deze verhaallijn aan de ene kant hilarisch en romantisch tegelijk, want het zal je maar gebeuren: je helpt iemand – die je overigens nog niet eens zolang kent – om zijn of haar partner terug te krijgen en opeens begin je zelf te twijfelen aan je eigen gevoelens. Wat overigens niet geheel uit de lucht komt vallen. Op het begin vroeg ik me namelijk al af wat Olivier überhaupt zag in Liv en waarom hij het zo lang met haar uit hield. Het is niet dat ze ook maar enigszins vervelend was, maar het was meer: de chemie tussen Kaat en hem spatte gewoon van de pagina’s. Je hebt dus als lezer ook maar één wens. Hierdoor voelde deze verhaallijn voor mij tegen het einde dan ook net te langdradig aan om mij echt nog geboeid te houden. En dat is jammer, want het gehele gevoel is wel goed. ‘Briefpost’ is nu gewoon een fijne feelgoodroman waar je een glimlachje aan overhoudt.

‘Zeus op vijftien. Niet meteen kijken, Kaat.’ Ik buig over de bar terwijl mijn ogen de Beachclub afspeuren. ‘Die daar met dat halflange haar, bedoel je?’ ‘Ja, Zeus aan tafel vijftien.’ Het cocktailrietje tussen Sunees vingers wijst in de richting van een minstens een meter negentig lange gast die zijn zwarte motorjack over de stoel hangt en dan gaat zitten.’

Conclusie

Chantal Claassen doet het opnieuw. Met ‘Briefpost’ heeft ze alweer een fijne feelgoodroman gelezen die deze zomer niet misstaat in je koffer of in je strandtas. Door haar beeldende schrijfstijl waan je je samen met Kaat op het strand, waar ze keihard werkt in de strandtent van Benjamin en Jesse en waar de romantiek dit keer op een heel andere manier hoogtij viert. Chantal heeft aan dit boek oprechte emoties en heftige verhaallijnen toegevoegd die het verhaal naar een hoger niveau tillen – met als groot hoogtepunt één bepaalde scène op het strand waarbij zakdoekjes geen overbodige luxe zijn. Deze heftige onderwerpen – als rouwen, spijt, het dragen van een last van een ander tot bescherming – maken hoofdkarakter Kaat menselijk, begrijpelijk en iemand die je wil beschermen. Toch voelde de andere verhaallijn iets te langdradig aan om overtuigend te zijn. Maar dat deed weinig af aan mijn plezier. Ik heb – toen ik eenmaal echt in dit verhaal zat – met haar meegeleefd, bijna meegehuild en kon alleen maar smachten op een fijne toekomst voor haar. Op romantisch vlak en daarbuiten.

Dit was dan alweer mijn recensie van ‘Briefpost’ van Chantal Claassen. Ben je nu benieuwd wat andere bloggers van dit boek vonden? Houd dan hun blogs de komende dagen goed in de gaten. Hieronder vind je het schema!