De laatste tijd leek het er hier op mijn blog wel op of ik haast niets anders lees dan de boeken van Colleen Hoover. Maar niets is minder waar. Vandaag vertel ik je immers alles over ‘De vallei’, een korte maar zeker krachtige novelle van Suzanne Vermeer.
Emily en Christiaan hebben een fijn leven samen met hun jonge kinderen Vera en Max. Wanneer Emily’s broer plots overlijdt is er voor verdriet nauwelijks tijd. Ze moet zo snel mogelijk naar Australië vertrekken om de zaken op zijn wijngaard af te handelen. In Hunter Valley ontdekt Emily een groot geheim van haar broer dat haar leven volledig op zijn kop zet. Kende ze haar broer eigenlijk wel echt? Ze moet helemaal alleen een onmogelijke keuze maken met grote gevolgen voor haar en haar gezin. Als er ook nog levens in gevaar zijn, is het maar de vraag of ze hier ooit nog uit komt…
A.W. Bruna Uitgevers ~ 192 pagina’s ~ juli 2023 ~ ISBN: 9789400516267
‘De vallei’ van Suzanne Vermeer draait om Emily wiens leven van de een op de andere dag op zijn kop komt te staan als ze op een doodnormale dag een telefoontje ontvangt van de politie uit Australië. Haar broer zou bij een auto-ongeluk zijn omgekomen en aangezien zij – door de wilsonbekwaamheid van hun moeder – zijn enige familielid is, moet zij afreizen naar het land om de zaken zo goed als mogelijk te regelen. Waar Emily alleen geen rekening had gehouden, is dat haar broer geheimen voor haar had. En niet zo’n beetje ook. Lukt het haar desondanks haar hoofd koel te houden? Zelfs als het gevaar dreigt…
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
De vallei – Suzanne Vermeer
Suzanne Vermeer-fans opgelet. Met ‘De vallei’ heeft ze weer een kort en krachtig verhaal geschreven dat vooral weet te overtuigen door het sympathieke hoofdpersonage.
Prequel van Strandfeest
Als je ‘Strandfeest’ van Suzanne Vermeer hebt gelezen, weet je mogelijk wel dat kinderen Vera en Max na het overlijden van hun vader Christiaan werden opgevoed door Hanna, hun stiefmoeder. Ze hebben op dat moment geen contact met hun biologische moeder Emily die hen op jonge leeftijd in de steek heeft gelaten, en willen dat ook niet. In ‘De vallei’, Suzannes nieuwste novelle, krijg je eindelijk antwoord op de vraag wat er al die jaren geleden met Emily is gebeurd en waarom ze deed wat ze deed.
Dat maakt ‘De vallei’ alleen al een heel interessant verhaal. Ik kan me namelijk nauwelijks voorstellen dat ik mijn kinderen – als ik die zou hebben – achter zou laten en nooit meer naar ze zou omkijken. Laat staan dat ik het Emily zie doen. Ze komt in het eerste hoofdstuk heel warm en lief over en echt als iemand die bewust voor het gezinsleven heeft gekozen. Maar waarom heeft ze het dan toch gedaan? Door dit vraagstuk raak je er meteen van in de ban. Er moet immers wel wat heftigs zijn gebeurd.
Meeslepend verhaal
Om er daarom achter te komen, kroop ik haast letterlijk én figuurlijk in dit verhaal, dat al start met een fijne mysterieuze epiloog. Dit blijkt echter vooral een voorproefje te zijn, een preview van een verhaal dat zich grotendeels afspeelt in het prachtig overkomende Australië waar Emily de zaken voor haar onlangs overleden broer Ben probeert te regelen die daar tot aan zijn dood een wijngaard runde.
Wat er verder allemaal nog gebeurt, laat ik je liever zelf ontdekken. Maar wat ik kan zeggen, is dat het Suzanne Vermeer wederom is gelukt om met weinig woorden een krachtig, spannend verhaal te schrijven dat niet teleurstelt. Het knappe hierbij is ook dat ‘De vallei’ niet voortborduurt op een bepaald mysterie. Je weet immers door ‘Strandfeest’ al het een en ander over Emily’s heden. Maar saai is het boek daarentegen ook niet. Er gebeurt een hoop in haar leven dat voor dit boek in drie fases voorbijkomt: het heden, ’twaalf jaar geleden’ en ‘vijf jaar geleden’. En keer op keer doet Emily er alles aan om haar hoofd boven water te houden.
Begreep ik al haar keuzes? Misschien niet. Maar toch wist Emily de hele tijd – mede ook door de fijne schrijfstijl van Vermeer – wel een soort sympathie te behouden. Je weet immers wat ze allemaal heeft moeten doorstaan en gunt het haar oprecht om haar eigen toekomst te bepalen, waar die dan ook is en met wie. Of dat echter ook staat te gebeuren, valt nog af te wachten.
Conclusie
Als ‘De vallei’ van Suzanne Vermeer verder één ding bewijst, is het wel dat een verhaal altijd twee kanten kent: die van Hanna en die van Emily. Bij elkaar is het een geheel dat mijn uiteindelijk haast met een klein traantje in mijn oog achterliet. En oh ja, ik wil ook een hond als Cody. Wat een schatje!
Heb jij ‘De vallei’ van Suzanne Vermeer al gelezen? Laat dan vooral hieronder weten of je er hetzelfde over denkt of toch anders. Ik ben heel benieuwd naar meer meningen.
