De zomerse en winterse thrillers van auteurs als Suzanne Vermeer, Kiki van Dijk en Linda van Rijn gaan er bij mij in als zoete koek, maar geldt dat ook voor de zomerse thriller ‘Zomers Madrid’ van debutante Evi Dekker? Onlangs las ik haar boek en vandaag vertel ik je er alles over.
Lara’s scheiding is eindelijk rond, dus ze kan trouwen met haar grote liefde Kevin. Ze kent hem van haar werk als cateraar; hij werkt als marketingmanager voor een van haar klanten en heeft een zoontje uit een eerder huwelijk: Siem. Na hun zomerbruiloft gaan ze met zijn drieën op huwelijksreis naar Madrid. Alles is precies zoals Lara het zich voorstelde, want ze genieten als nieuw gezin van de stad en van elkaar. Totdat Siem verdwijnt. Het kind is spoorloos in een miljoenenstad. De Spaanse en de Nederlandse politie werken nauw samen om de zaak op te lossen. Kevin denkt dat zijn ex achter de verdwijning van zijn zoon zit, maar Lara wordt daar gaandeweg steeds minder zeker van…
HarperCollins ~ augustus 2021 ~ 320 pagina’s ~ ISBN: 9789402707229
Het leven lijkt de jonge Lara weer toe te lachen. Na een wat lastige scheiding heeft ze namelijk weer het geluk gevonden bij haar grote liefde Kevin, een marketingmanager die al een zoontje heeft uit een eerdere relatie. Het gaat zelf zo goed dat ze al getrouwd en op pad zijn naar Madrid om daar – samen met Siem – te genieten van hun huwelijksreis. Een droomreis. Althans, dat had het moeten worden. Maar als Siem van de een op de andere dag niet meer in zijn aparte hotelkamer is, begint de ellende. Waar kan hij zijn in deze miljoenenstad? Heeft iemand hem ontvoerd, zoals het Nederlandse koppel waarmee ze de afgelopen dagen hebben doorgebracht en die ze eigenlijk niet kennen? Of heeft Kevins ex er iets mee te maken in een ultiem plan om de voogdij op te strijken? Met de hulp van zowel de Nederlandse als de Spaanse politie gaan ze op onderzoek uit. De vraag is alleen: zijn ze op tijd om Siem levend en wel terug te krijgen?
Ik heb een e-book gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Zomers Madrid – Evi Dekker
Of het nu winter, zomer, lente of herfst is, bijna ieder seizoen verschijnt er wel weer een luchtige thriller, geschreven door Suzanne Vermeer, Kiki van Dijk of Linda van Rijn. Stuk voor stuk lees ik die boeken met veel genoegen. Maar geldt dat ook voor het heerlijk luchtige en mysterieuze debuut ‘Zomers Madrid’ van Evi Dekker? Wat mij betreft: gedeeltelijk. Ik moest namelijk echt even inkomen in dit boek door de hoeveelheid details die de auteur op het begin aanstipt. Het is teveel ’tell’ in plaats van ‘show’. Zoals het feit dat ze omschrijft dat Siem steeds de tv aanzet, alles over de Spaanse lekkernijen die ze eten, de terrasjes en de plekken die ze bezoeken. Hierdoor duurde het een tijdje voordat ik in het verhaal zat en mij mee kon laten slepen door het mysterie in het verhaal. Maar wees gerust: de spanning neemt op een gegeven moment de overhand en dan is er (tot op zekere hoogte) geen houden meer aan – letterlijk en figuurlijk.
Op dat moment draait het vliegtuig de startbaan op. Even staat het stil, dan komt het in beweging en maakt het snel vaart. Daar zal ze nooit aan wennen; dat altijd weer beangstigende moment dat het vliegtuig loskomt van de grond en schuin omhooggaat. De huizen, wegen en auto’s worden snel kleiner en de druk op je trommelvliezen neemt toe. Je wilt er niet aan denken, maar je kunt niet verdringen dat de meeste vliegtuigongelukken bij de start of de landing plaatsvinden.
Mysterieuze verdwijning
En dat moment komt eigenlijk wanneer de kleine Siem verdwijnt. Vanaf dat moment wil je gewoon door ‘Zomers Madrid’ racen om de antwoorden te krijgen op de vragen die je hebt. Wie zit er namelijk achter zijn verdwijning? Hoe is het die persoon gelukt om hem uit zijn eigen hotelkamer te ontvoeren? En belangrijker nog: valt hij nog te redden? Je slaat pagina na pagina om op zoek naar aanwijzingen, handvaten om het verhaal te begrijpen, tips om ‘verdachten’ van je lijstje te kunnen strepen óf ze juist toe te voegen. Om uiteindelijk bij de antwoorden te komen die je rust gaan geven. Maar voordat dat laatste zover is, moet je eerst nog door tal van mysterieuze gebeurtenissen en situaties waar je niet direct de lading van begrijpt. Vind ik dat erg? Nee, totaal niet. Dat hoort er namelijk bij. De auteur had me jusit met dit vraagteken en de mysterieuze dingen eromheen. En het einde? Dat kon me wel bekoren.
Beschouwend vs. emotioneel
Maar ondanks dus dat Evi Dekker mij – na het wat stroeve begin – wel gegrepen had met de mysterieuze verdwijning, denk ik wel dat ‘Zomers Madrid’ nog enigszins sterker had kunnen zijn. Dat heeft te maken met: emotie. Hoewel ik wel betrokken raakte bij het lot van de kleine Siem, had ik dat minder met het lot van de andere karakters. Ik voelde hun emoties – en die heb je als je (stief)zoon ineens verdwijnt genoeg – niet van de pagina’s spatten. Het verhaal leek vaak meer beschouwend – van: ‘deze persoon doet dit’ en ‘die doet dit’ – dan echt vanuit de karakters. En dit maakte dat ik in combinatie met het feit dat ik niet alle keuzes van iedereen begreep niet kon spreken van een band met o.a. Lara. Ik vond haar vooral naïef en ik miste vanuit mijn kant nleving. Maar dat neemt niet weg dat ik ‘Zomers Madrid’ voor een debuut zeker niet slecht vond. Ik ben benieuwd wat deze auteur nog meer kan betekenen in de wereld van vakantiethrillers.
Siem drukt het door Kevin aangewezen knopje in en vraagt: ‘Dus daar is onze kamer.’ ‘Fout!’ Kevin wacht plagerig lang, tot de verbazing al bijna weer van hun gezichten verdwenen is. ‘Daar is jóúw kamer.’ ‘Mijn kamer?’ Het jongetje kijkt even onzeker naar Lara. ‘Ja, zeker,’ vervolgt Kevin. ‘Jij hebt een eigen kamer.’
Conclusie
‘Zomers Madrid’ is een debuut om trots te zijn. Het is Evi Dekker namelijk gelukt om mij mee te slepen naar het Spaanse Madrid, waar ik stukje bij beetje in de val liep van het spannende mysterie dat daarop mij wachtte. Wat is er namelijk met Siem gebeurd? Wie zit erachter zijn ontvoering áls dat het al is? En wat hebben de Nederlanders die zich daar schuilhouden ermee te maken? Het mysterie en de losse draadjes kropen onder mijn huid en hielden mij constant bezig. Daardoor was ik extra geneigd om pagina na pagina om te slaan om de puzzelstukjes te verzamelen. Toch heb ik dit boek uiteindelijk niet beoordeeld met de hoogste rating, en dat komt door twee dingen: de oprechte emotie die ontbrak en de teveel details aan het begin. Door dat laatste moest ik even inkomen in het boek, terwijl het eerste zorgde dat ik geen goede band kon opbouwen met de karakters. Of althans, tot op zekere hoogte. Maar al met al smaakte het zeker naar meer van Evi Dekker. Het duurt immers vast niet lang voor ik haar in één adem noem met Linda, Kiki en Suzanne.
Heb jij dit boek of een ander boek van Evi Dekker al gelezen? Laat dan vooral in de comments hieronder weten wat jouw mening is. Ik ben erg benieuwd.
