Ik moest er even op wachten, maar in augustus 2021 lag ie dan eindelijk klaar bij mijn bibliotheek: ‘Boyfriend Material’ van Alexis Hall. Benieuwd of dit boek – waar ik vooraf enorm hoge verwachtingen van had – de moeite waard was? Ik vertel je er hieronder meer over.
Luc, de hoofdpersoon in ‘Boyfriend Material’ van Alexis Hall, is de zoon van een wereldberoemde rockster en is op zoek naar een normaal, lief vriendje dat hem kan helpen om zijn slechte imago in de pers op te poetsen. Oliver is een advocaat die in zijn hele leven nog niets schandaligs heeft gedaan. Echt boyfriend material, dus. Ze zijn totale tegenpolen, maar ze maken een afspraak: zolang de pers achter Luc aanzit, zullen ze doen alsof ze een relatie hebben. Daarna hoeven ze elkaar nooit meer te zien. Maar het probleem is dat de neprelatie wel heel echt begint te voelen.
Zomer & Keuning ~ 448 pagina’s ~ april 2021 ~ ISBN: 9789020541458
Het leven van Luc, het hoofpersonage uit dit boek, loopt niet per se op rolletjes. Hij mag dan namelijk wel een product zijn van twee (vergeten) rocksterren uit de jaren ’70 en ’80, maar om nu bepaald te spreken van een warm nest? Nou, niet wat zijn vader betreft. Die wil al jaren niets van hem weten. En dat in tegenstelling tot de roddelpers die er toevallig altijd bij is als Luc dronken in een goot beland, net met de verkeerde zoent of een van zijn dronken acties begaat. Dat moet maar is afgelopen zijn, vindt zijn baas en daarom verzint Luc een plan: hij zoekt een nep-vriendje om bij de donateurs van de goededoelenorganisatie weer in de smaak te vallen. En wie kun je dan beter hebben dan Olivier, een advocaat voor wie een leven buiten zijn comfort zone onbekend terrein is? Echte tegenpolen dus! Op het eerste gezicht kunnen ze elkaar niet uitstaan, maar blijft dat gevoel ook zo sterk als ze elkaar langzaam maar zeker beter leren kennen? De tijd zal het leren, maar bereid je voor: dit wordt een bijzondere reis.
Ik heb dit boek geleend van de bibliotheek.
Boyfriend Material – Alexis Hall
Als er één boek echt al tijden op mijn lijstje stond, was het wel ‘Boyfriend Material’ van Alexis Hall. Na daverend enthousiaste reacties van o.a. Marleen van Favoritez waren mijn verwachtingen. hoog gespannen. Hoe kan het ook anders? Zij noemde dit boek namelijk ‘perfectie’. Je begrijpt dus vast als ik zeg dat ik niet kon wachten om ‘Boyfriend Material’ daadwerkelijk te lezen. Maar ik moet nu heel eerlijk zijn: ik had oprecht heel graag ook zo’n positieve recensie willen schrijven met vijf sterren tot gevolg. Maar helaas, ik voelde het gewoon niet. Ik kwam er niet lekker in en moest de eerste 100 tot 135 pagina’s echt moeite doen om mij door de schrijfstijl (plus bijbehorende verwijzingen) heen te worstelen. Misschien dat dit komt door de vertaling – al kan ik daar niet over oordelen omdat ik het origineel niet heb gelezen – maar het pakte me gewoon niet. En als iemand daarvan baalde was ik het wel. Zelfs nu nog.
‘Je beseft toch wel’ – een warme adem streelde mijn wang – ‘dat die oren niet wit zijn?’ Ik draaide me om en zag een onbekende naast me staan. Een leuke onbekende, dat wel, met zo’n knetterdirecte sexy uitstraling die ik altijd vreemd aantrekkelijk heb gevonden. ‘Ja, maar ik was dan ook te laat. En jij draagt helemaal geen kostuum.’ Hij grijnsde, waardoor hij er nog leuker en charmanter uitzag.
Chemie tussen Luc en Oliver
Maar ik hoor je denken: dat was het begin. Kwam het na pagina 135 dan wel goed? Ik kan daarover zeggen: gedeeltelijk. Ik wil niet direct zeggen dat ik ‘Boyfriend Material’ sinds die bladzijde helemaal geweldig vond en de karakters direct in mijn hart sloot. Dan zou ik liegen. Ik moest namelijk ook echt wennen aan Luc met zijn dwaze acties, zelfmedelijden en aan zijn sarcasme. Maar na die tijd begon ik wel steeds meer voor zowel hem als de gestructureerde en opgeruimde advocaat Olivier te vallen en dan met name voor hun chemie. Dat laatste bracht het boek pas echt tot leven. Je voelt de sexyness, de opkomende romantiek, het speelse en ook de kwetsbaarheid. Ik kan dan ook zeker niet ontkennen dat ik vanaf toen met een kleine glimlach dit boek heb gelezen. Het waren er misschien niet zoveel als ik had gehoopt – en ook na die pagina 135 moest ik soms zinnen drie keer lezen om ze te begrijpen – maar het gebeurde wel.
Diversiteit in boeken
Ondanks mijn teleurstelling, zal ik dan ook nooit zeggen dat ‘Boyfriend Material’ slecht is of je ‘m afraden. Juist niet zelfs, dit boek heeft namelijk iets humoristisch, uitdagends en scherps met een luchtige sfeer. En ik kan immers slechts voor mezelf spreken als ik het heb over de grapjes die niet aankwamen of de schrijfstijl die mij niet greep (waardoor ik een tijdje over dit boek heb gedaan). Verder wil en zal ik namelijk gewoon iedereen aanmoedigen om een boek uit de Regenbooglijn van Zomer & Keuning te proberen. Of dat nu deze is of bijvoorbeeld Rood, wit en Koningsblauw of Elle & Darcy; het maakt niet uit. Het is mooi dat een uitgeverij steeds aandacht besteedt aan diversiteit in boeken om iedereen het voorbeeld te geven die hij/zij verdient. Ik kan dat dus enkel toejuichen en zeggen: geef het een kans voor jezelf. Misschien weet dit boek jou wel te overtuigen.
Ik wilde niet kijken. Maar als ik niet keek, zou ik nog de plakkerige klont van angst, hoop en onzekerheid die mijn ingewanden tot puree hadden veranderd, uitspugen. Het was vast minder erg dan ik vreesde. Het was meestal minder erg dan ik vreesde. Alleen soms… niet. Ik gluurde, als een klein kind dat het ternauwernood waagt naar een aflevering van Dr. Who te kijken, onder mijn wimpers door naar mijn notifications. En… adem uit. Het viel mee.
Conclusie
Ik had ‘Boyfriend Material’ van Alexis Hall vooraf zo graag vijf sterren willen geven, maar helaas is de realiteit toch wat minder rooskleurig. Ik kwam er gewoon niet lekker in. En of dat nu door de vertaling komt en ik daardoor de grapjes en verwijzingen vaak niet snapte of door het verhaal, laat ik voor nu even in het midden. Ik baal er gewoon van dat ik de eerste 100 tot 135 pagina’s mij door dit boek heen moest worstelen en de neiging had om dit boek aan de kant te leggen, terwijl mijn verwachtingen zo enorm hooggespannen waren na diverse bejubelende recensies. Gelukkig kon ik mij na pagina 135 overgeven en kreeg ik hier en daar echt wel een glimlach van Olivier en Alex. Want he hallo, zelfs ik kon die chemie tussen die twee fijne typetjes niet negeren. Of je het dus nu wil toegeven of niet, ergens zit wel degelijk een charme. Plus daarnaast blijf ik het geweldig vinden dat er steeds meer ruimte is voor diversiteit in de boekenwereld. Vandaar dat ik nooit zal zeggen dat dit boek slecht is. Het was alleen net niet mijn ding, en gelukkig is daar ook ruimte voor.
Heb jij ‘Boyfriend Material’ van Alexis Hall gelezen? Laat me dan vooral hieronder in de reacties weten wat jij van dit boek vond. Heb jij er net als sommige andere bloggers echt van genoten of had je ook je twijfels? Ik hoor het graag.
