Wie ‘Uitgeverij Crime Compagnie’ zegt, zegt eigenlijk automatisch ’thrillerauteur Loes den Hollander’. Deze auteur ontving onlangs een Gouden Veermuis, een oeuvreprijs voor thrillerschrijvers en dat is niet voor niets. Al jaren verblijdt ze ons namelijk met de beste boeken. Benieuwd of ‘beste’ ook geldt voor ‘Wacht maar af? Ik vertel het je hieronder.
Wie kun je nog vertrouwen als je geheugen je in de steek laat? Het leven van Franka is totaal veranderd. Er zijn weken voorbijgegaan waarvan ze zich niets herinnert. Ze ontdekt dat haar moeder is overleden en haar man gedraagt zich ineens erg afstandelijk. Franka is niet meer de vrouw die ze was voordat ze een hersenbloeding kreeg. Maar langzaam bekruipt haar het akelige gevoel dat niet álle veranderingen aan haar hersenletsel toe te schrijven zijn…
Crime Compagnie ~ november 2020 ~ 280 pagina’s ~ ISBN: 9789461094711 ~ Bol.com
Wanneer Franka op een dag haar moeder bezoekt en een vaas uit de kelder pakt, verandert haar leven in één klap en zonder dat ze het zelf doorheeft. Want wat ze later zal beschrijven als enkel ’trommels in haar hoofd’, is eigenlijk een hersenbloeding. Eentje die zoveel schade aanricht in haar hoofd dat het haar vijf weken lang in een staat van ‘werken op de automatische piloot zonder echt te reageren’ brengt. Tot ze opeens ‘echt’ wakker wordt en beseft wat er allemaal is veranderd: haar moeder is overleden, haar man Brent wil tijd voor zichzelf zonder duidelijke uitleg, haar halfzus is niet van haar bed weg te slaan en ook zijzelf lijkt te zijn veranderd in een assertiever persoon dan voor de hersenbloeding. De vraag is alleen of dat laatste zo slecht is. Helemaal als ze steeds meer aanwijzingen ontdekt waardoor ze begint te twijfelen aan zichzelf en haar omgeving. Is ze door de hersenbloeding nu echt gek aan het worden en ziet ze dingen die er niet zijn of speelt haar omgeving een spelletje? Langzaam maar zeker probeert ze de puzzelstukjes in elkaar te passen. Maar kun je dat wel als je hersenen zo’n flinke klap hebben gekregen?
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Wacht maar af – Loes den Hollander
‘Wacht maar af’ van Loes den Hollander stond al sinds de release in oktober 2020 ongelezen in mijn kast. Het kwam er maar niet van. Tot nu toe. En wat ben ik blij dat ik dit boek alsnog een kans heb gegeven. ‘Wacht maar af’ bezorgt je namelijk als lezer – letterlijk en figuurlijk – een rollercoaster aan emoties. Je leeft door de schrijfstijl van Loes zo mee met hoofdpersonage Franka, die kortgeleden een herseninfarct heeft gehad, dat je alles en iedereen in twijfel begint te trekken. Zelfs haarzelf. Want ziet ze dingen slash mensen, zoals de onbekende man in de revalidatiekliniek, een dood dier in de badkamer en de omgewisselde stoelen en tafels in haar ouderlijk huis nu echt of speelt iemand een spelletje met haar? En dan heb ik het dus nog niet gehad over dat ene: de brieven die worden verstuurd vanuit haar (overleden) moeder. Iedereen in haar omgeving zegt dat haar moeder is omgekomen vlak voor Franka bijkwam. Maar wie stuurt de brieven dan? En waarom?
Ik herinner me het geluid van een trommel in mijn hoofd en dat het getrommel snel oorverdovend werd. Het enige wat ik begreep was dat ik geen stap op de keldertrap moest zetten en dat ik de vaas die ik wilde gaan halen beter kon pakken als mijn hoofd weer normaal zou zijn. Daarna was de wereld weg en nu ben ik blijkbaar wakker geworden.
Twijfels, twijfels, twijfels
Al deze opkomende vragen die je heerlijk nieuwsgierig maken in combinatie met de fijne korte hoofdstukjes zorgden ervoor dat ik mijn eerdere twijfels (of dit boek wel iets voor mij zou zijn) al snel overboord gooiden en echt als een speer door dit boek ging. Onderweg begon ik haast aan mezelf te twijfelen en kon ik er echt geen touw aan vast knopen wie nu de waarheid sprak: karakters als Franka’s geliefde, ex en (half)zus of Franka zelf? Je wil namelijk zo graag geloven dat de persoon vanuit wie je leest de waarheid spreekt en echt verward is door alles wat ze tegenkomt. Maar daarnaast weet je wat ze achter de rug heeft en dat haar hersenen zijn beschadigd. Je kan er dus als lezers ook echt geen touw aan vast knopen, en daarbij komt gelijk een tweede ‘onstabiele factor’: een mysterieus perspectief. Je leest hoofdstukken vanuit iemand die bezig is met zaken die het licht niet kunnen verdragen. Maar wat precies? Nou, je begrijpt: opnieuw een vraag die je naar het einde doet smachten.
De verbazingwekkende ontknoping
Nu kan ik nog uren doorgaan over Loes’ fijne en meeslepende schrijfstijl, al die vraagtekens en de mysterieuze personages, maar er is één ding belangrijk: de ontknoping. Eentje die zeker niet teleurstelde. Niet alleen krijg je namelijk antwoord op de meeste vragen die je mogelijk had, ook laat het je – zoals een goede thriller betaamt – met open mond achter. Want ja, hoeveel thrillers ik ook in het verleden heb gelezen, ‘Wacht maar af’ van Loes den Hollander heeft mij namelijk alsnog op het verkeerde been kunnen zetten. En eigenlijk is dat geen verrassing. Ik had namelijk sowieso geen idee hoe het nou precies zat en wat de reden van alles had kunnen zijn. Maar daarbij zeg ik wel direct: misschien dat ik achteraf toch nog een vraag had. Niet zozeer over hoe het nu precies zit, maar meer over het ‘waarom’? Ik zou mij persoonlijk niet kunnen bedenken dat ik in zo’n situatie terecht zou komen – en meer kan ik helaas niet zeggen om spoilers te voorkomen. Alsnog deed dit natuurlijk niets af aan mijn leesplezier. Helemaal niet zelfs.
‘Wilde ik dan helemaal niet weten wat er was gebeurd?’ Wolf kijkt me peinzend aan. ‘Dat was niet duidelijk. Je zei weinig, maar je leek wel te begrijpen wat er tegen je gezegd werd. In het ziekenhuis had je zware hoofdpijn en kon je slecht tegen prikkels. Vanaf het moment dat je hier werd opgenomen, zijn we direct gestart met fysiotherapie, voor zover de hoofdpijn dat toeliet.’
Conclusie
Van sommige boeken weet je al voor het lezen precies wat je er uiteindelijk over gaat denken, terwijl andere boeken als een verrassing je hart instormen. Nou, precies dat laatste was het geval bij ‘Wacht maar af’ van Loes den Hollander. Ik heb dit boek namelijk – voor mijn doen – behoorlijk lang ongelezen in mijn kast laten staan en achteraf kan ik mijzelf wel voor mijn kop slaan voor deze actie. ‘Wacht maar af’ zet je namelijk als lezer aan het denken, laat je twijfelen over alles wat je leest en houdt je van begin tot eind alert met de vraag: wie is te vertrouwen en wie niet? Je wil zo graag in het boek kruipen. Niet alleen om Franka te beschermen tegen wat dan ook, maar ook om haar op haar woord geloven. Maar je weet het niet. Echt niet! Het zou zomaar kunnen dat zij niet de waarheid spreekt. Om daarachter te komen, sprint je als lezer naar het einde, desperate voor het antwoorden en dat stelt niet teleur. Loes den Hollander brengt namelijk een einde dat je niet alleen geruststelt, maar ook je mond open laat vallen van verbazing. Ja, ‘Wacht maar af’ is een thriller zoals een thriller bedoeld is: spannend, meeslepend en verbazingwekkend tegelijkertijd.
Heb jij al eens een boek van Loes den Hollander opgepakt? Laat dan vooral in de comments weten wat jouw favoriet is. Meer ontdekken? Lees hier mijn recensies van: ‘Onderuitgehaald’, ‘De donkere dagen’ en ‘Toen ik dood was’.
