Waar ik ga – Gayle Forman

Welkom terug! Vandaag is het tijd voor de tweede recensie in deze recensieweek. Ik bespreek ‘Waar ik ga’ van Gayle Forman. Een boek met een prachtige cover, maar of het verhaal net zo sterk is? Daar kom je zo achter.

Op het moment dat Freya haar stem verliest tijdens het opnemen van haar debuutalbum, wil Harun weglopen met de jongen van wie hij houdt en komt Nathaniel na een familietragedie aan in New York. De drie ontmoeten elkaar in Central Park waarna hun wegen niet meer scheiden. Door beetje bij beetje delen van hun verleden aan elkaar te onthullen, proberen ze samen de weg terug naar zichzelf te vinden.

Moon Uitgevers ~ mei 2018 ~ 240 pagina’s ~ ISBN: 9789048844777

Freya lijkt alles voor elkaar te hebben. Ze is ontdekt door een manager en mag nu haar eigen album opnemen. Maar als ze op het punt staat haar grote droom waar te maken, gaat het mis. Ze raakt van de een op de andere dag haar stem kwijt en ze heeft geen idee hoe ze dit kan oplossen. Is het spanning, stress of zit er meer achter? Ondertussen zit Harun in een dilemma: hij is homoseksueel en wil het liefst bij zijn vriend zijn, maar hij wil ook trouw blijven aan zijn familie. Alleen weten zij niets van de geaardheid van hun zoon. Tot slot Nathaniel: hij is vanwege een mysterieuze familietragedie naar New York gekomen om daar zijn geluk te vinden. Maar of dit nu gaat lukken? Deze drie bijzondere personages leren elkaar kennen onder tragische omstandigheden, maar binnen een paar minuten zijn het vrienden voor het leven die elkaar niet meer los willen en kunnen laten.

Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.

Drie sterke elementen

Dit boek brengt drie jongeren bij elkaar die je niet zo snel samen zou verwachten.

‘Waar ik ga’ van Gayle Forman is mijn eerste officiële kennismaking met deze auteur. Ik heb ooit wel de verfilming van zijn boek ‘Als ik blijf’ gezien, maar naar mijn weten heb ik het boek nog nooit gelezen. Maar met ‘Waar ik ga’ leer ik eindelijk de auteur kennen achter deze bijzondere verhalen. En dat is dit boek zeker. Het brengt drie jongeren bij elkaar die je niet zo snel samen zou verwachten. Zo heb je de beroemde Freya die zonder dat haar fans het weten haar stem verliest tijdens de opnames van haar debuutalbum; je hebt de homoseksuele Harum die niet eerlijk durft tegen zijn familie en daardoor zijn grote liefde James aan het kwijtraken is, want Harum moet trouwen met iemand anders. En je hebt Nathaniel die eenzaam en alleen in New York vertoeft. Dat zijn alvast drie elementen voor een heel interessant verhaal.

Ik ben de weg kwijt. Vijftien letters. Maar duidelijker kan het niet. Net als een zuiver gezongen noot. De afgelopen tijd stralen maar weinig van Freya’s posts dit soort eerlijkheid uit.

Vergeten aantekeningen

Ik kan hierdoor concluderen dat het boek weinig indruk op mij heeft gemaakt.

Nu moet ik iets bekennen: normaal schrijf ik direct na het lezen van een boek een aantal punten op die ik in mijn recensie wil schrijven. Alleen bij ‘Waar ik ga’ ben ik dit vergeten. Dit kwam pas enkele weken later, waardoor mijn geheugen niet helemaal meer was wat het geweest was. Gelukkig waren daar nog mijn aantekeningen van Goodreads, maar dit was niet veel. Wel kan ik hierdoor concluderen dat het boek niet hele erge indruk op mij heeft weten te maken. Begrijp mij niet verkeerd: alle complimenten voor deze auteur die drie hele verschillende personages heeft gecreëerd zonder in stereotype te vervallen. Ieder heeft zijn of haar eigen verhaal waardoor je van alle drie een beeld krijgt. Er is niet voor niets gekozen voor meerdere perspectieven.

Van een afstandje

Het was net of ik de gebeurtenissen van een afstand bekeek in plaats van dat ik er onderdeel van mocht zijn.

Je leert steeds meer wie deze personages echt zijn en wat hun drijfveren is. Maar ik wil niet zeggen dat ik echt een band met ze heb opgebouwd. Met Freya en Harun lukte dit aardig, maar Nathaniel bleef het verhaal door een beetje vaag. Hij was dan ook de meest vlakke van het stel. Misschien was dit wel de bedoeling, maar zelfs na het lezen van dit boek blijf ik dat gevoel houden. En daarmee bleef ook het boek op een bepaalde afstand. Ik werd niet geraakt – in vergelijking met een aantal andere boekbloggers – en het was net of ik het boek en de gebeurtenissen van een afstand bekeek in plaats van dat ik onderdeel mocht zijn van deze bijzondere levens. Dus als ik het zo bekijk: de eerste kennismaking met de schrijfstijl van Gayle Forman is mij bevallen, maar het heeft nog wel wat haken en ogen. Soms ging het van de hak op de tak, omdat ze zo veel probeerde te vertellen over drie personages die één dag met elkaar doorbrengen. En daardoor bleef ik toch als lezer wat achter.

Ongeveer op het tijdstip dat Freya met de zoveelste arts praat die haar niet kan helpen, probeert Harun te bidden. Terwijl de mannen de moskee binnenkomen en hun plaats innemen op de kleedjes rond Harun en zijn vader, probeert hij zijn bedoelingen aan God duidelijk te maken. Maar hoe hard hij het ook probeert, het lukt hem niet. Hij weet niet eens meer wat zijn bedoelingen zijn.

Conclusie

Gayle Forman probeert te veel te vertellen in een kort tijdsbestek,

‘Waar ik ga’ van Gayle Forman is mij helaas niet bijgebleven. De cover mag dan wel een plaatje zijn. Helaas heeft de inhoud geen indruk gemaakt ondanks het goede idee dat erachter zit. Drie hele verschillende personages: een superster in de dop, de homoseksuele jongen die kampt met liefdesverdriet en de mysterieuze en lichtelijk verdwaalde jongen die moederziel alleen is. Met twee van de drie lukte het om een band op te bouwen. Maar bij de derde is daar niets van te merken. Zowel deze persoon als het verhaal bleef op een bepaalde afstand en ik kon behoorlijk ver reiken, maar in de buurt kwam ik niet. Dit kwam mede door de schrijfstijl van Gayle – ja, het is eenvoudig te begrijpen, maar soms gaat het wel erg van de hak op de tak. Ze probeert te veel te vertellen in een kort tijdsbestek en dan heb je ook nog eens drie personages die je wil doorgronden in plaats van maar één. Dat kon mijn hoofd niet aan.

Heb jij al eens een boek gelezen van deze auteur? Laat het weten in de reacties, want wie weet mis ik nog een pareltje (of zelfs meerdere). Morgen ben je weer welkom op mijn blog voor de recensie van ‘Het probleem met voor altijd’ van Jennifer L’Armentrout.