Met nog maar 2 volle maanden te gaan tot het nieuwe jaar moet ik alles op alles zetten om al deze boeken nog te lezen en te recenseren. Gelukkig kan ik met de recensie van ‘Terug naar Cornwall’ van Marelle Boersma weer een volledige maand afvinken. Tijd dus om snel te kijken wat ik van dat boek vond!
Vlak na de dood van haar vader ontdekt Jill een raadselachtige notitie die hij voor haar achterliet. Ze vertrekt naar haar geboortegrond in Cornwall op zoek naar haar familie en afkomst. Daar blijkt dat haar hele leven gebaseerd is op leugens. Kan Jill op tijd ontdekken wat haar vader haar nu eigenlijk wilde vertellen?
Crime Compagnie ~ 350 pagina’s ~ maart 2020 ~ ISBN: 9789461094018
Jills leven staat plots op zijn kop als haar vader na een kort ziekbed overlijdt. Ze weet namelijk dat ze er vanaf nu alleen voor staat: zo zonder vader en moeder die in haar jonge leven al het leven liet. Toch is er iets wat blijft kriebelen. Haar vader wilde haar kort voor zijn overlijden iets vertellen over haar familiegeschiedenis, maar die tijd was hem niet meer gegeven. Jill moet het nu doen met cryptische hints en een foto die haar leiden naar Cornwall. Ze ziet al direct een emotionele hereniging voor zich met een tante die ze altijd al heeft willen ontmoeten, maar helaas komt ze eenmaal op plaats van bestemming bedrogen uit. Niemand lijkt echt blij om haar te zien en de inwoners zien haar liever vandaag dan morgen weer vertrekken. Toch laat Jill zich niet zomaar wegsturen. Ze is erop gebrand om erachter te komen wat haar vader haar nog wilde vertellen. Eén ding is wel duidelijk: ze moet graven tot ze erbij neervalt, want de inwoners van Cornwall hebben behoorlijk wat te verbergen!
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Levendige voorstelling
Met ‘Chateau de Provence’ en ‘Ciao Sicilia’ heeft Marelle Boersma haar eigen bijzondere genre ontwikkeld: de zogenoemde Ik vertrek-thrillers! Stiekem kon ik niet wachten om het nieuwste boek in het rijtje ‘Terug naar Cornwall’ te gaan lezen. Zou ‘Terug naar Cornwall’ net zo meeslepend en spannend zijn als zijn voorgangers? Nou, meeslepend in ieder geval wel! Door de vele beschrijvingen die dit boek rijk is, waan je je echt even in het winderige Cornwall waar theetuinen geen overbodige luxe zijn en geheimen jarenlang verborgen kunnen blijven. Het voelt bijna of je er zelf even mag rondlopen, maar of de sfeer net zo mooi is als het uiterlijk van het dorp? Dat betwijfel ik. Vanaf het begin voel je dat niet iedereen Jill met open armen ontvangt, maar de grote vraag is natuurlijk: waarom niet? Er is duidelijk dat er heel wat te verbergen is en dat maakt dit verhaal lekker mysterieus. Spannend wil ik het daarentegen niet noemen…
Nu zal ze er nooit meer achter komen. Er komen geen antwoorden meer, er zijn alleen nog maar vragen. En vanaf vandaag is er nog een extra vraag bij gekomen. Waar moet ze heen? Hier wil ze niet blijven. Alle herinneringen hangen als prikkeldraad om haar heen. Het enige wat haar echt raakte, was haar vader.
Diverse perspectieven
Ik zat namelijk niet op het puntje van de bank en moet eerlijk bekennen dat ik ‘Terug naar Cornwall’ toch een aantal keer heb weggelegd. Dit komt mede door de lange aanloop op het begin. De vele beschrijvingen van dit boek maken het geheel langzaam en dan wordt er ondertussen ook nog eens flink gewisseld van perspectief. Dan lees je weer een kort hoofdstukje vanuit Jill, dan kom je meer te weten over de geschiedenis van vader Bob en dan lees je iets over een mysterieus persoon die er alles aandoet om het verleden in de ijskast te houden. Zo gaat het soms door en door dat ik eerlijk gezegd soms heel even het spoor bijster was. Tel daarbij ook op dat ik toch niet helemaal lekker matchte met het hoofdpersoon. Ik kreeg namelijk geen binding met haar: het ene moment is ze kwetsbaar dan weer stoer en dan snap ik het helemaal niet meer. Daarnaast is de vraag: waarom zou je aan een dood paard blijven trekken als je toch geen schot in de zaak krijgt? Ik zou allang gevlucht zijn. Duidelijk is dus dat Jill en ik echt geen vrienden zouden zijn.
Korte hoofdstukken
Ondanks het gebrek aan tempo in de verhaallijn wordt dit wel goed gemaakt door de schrijfstijl van Marelle. Ze heeft een toegankelijke schrijfstijl en maakt gebruik van korte hoofdstukken. Hierdoor lees je – ondanks dat de aantrekkingskracht hier en daar miste – toch sneller ‘nog even een hoofdstukje’. ‘Terug naar Cornwall’ had ondanks misschien mijn eerdere kritische punten nog wel een vierde (of halve) ster erbij kunnen krijgen vanwege die schrijfstijl, maar helaas wist het einde mij toch net niet over de streep te trekken. Het voelt alsof de ontknoping al te vroeg in het verhaal zat. Hierdoor weet je eigenlijk wel waar de auteur naartoe wil. Daarnaast had het einde nog wel wat uitwerking kunnen gebruiken. Op een gegeven moment weet je ‘oke, dit is het’ maar het voelt ergens of er tóch nog meer in had gezeten. En dat is natuurlijk altijd jammer!
Ze haalt het briefje tevoorschijn en leest opnieuw de zin die in haar hoofd is vastgelegd. ‘Nu ik dood ben, mag ik eindelijk praten.’ Jill slikt. Haar vader wil iets tegen haar zeggen, maar zelfs na een hele nacht denken, heeft ze geen enkele aanwijzing. Geen enkele clou. Raadsels en vraagstukken. Haar vader was gek op speurtochten en verborgen boodschappen.
Conclusie
Ik durf het eigenlijk niet te zeggen, maar na het lezen van ‘Ciao Sicilia’ heeft ‘Terug naar Cornwall’ van Marelle Boersma mij toch een beetje teleurgesteld. Nog steeds waardeer ik die mooie combinatie van spanning, het leren kennen van een nieuw gebied en een vleugje romantiek, dat is het niet. Maar ik denk dat het hier begint met de basis. Alleen al door het feit dat we Jill eigenlijk helemaal niet zo goed leren kennen, mist de binding. Daardoor voel je zowel haar drang naar de waarheid als de lichte romantiek niet goed. Ook de ontknoping deed het daarom niet voor mij. Er had nog best wel wat uitgehaald kunnen worden en eigenlijk had ik vrij snel door hoe het zou zitten. Betekent dit echter dat ik nooit meer een boek van Marelle op zou pakken? Nee, dat absoluut niet. Haar korte hoofdstukken en fijne schrijfstijl hebben mij echt wel te pakken gehad, het was alleen de uitvoering die in dit geval net iets te kort schoot om echt overtuigend te zijn. Volgende keer beter!
Heb jij ‘Terug naar Cornwall’ van Marelle Boersma al gelezen of ben je dat nog van plan? Laat het weten in een reactie hieronder. Ik ben namelijk altijd benieuwd wat anderen ervan vinden.
