Pizzamaffia – Khalid Boudou

Vandaag heb ik geen boek, dat pas enkele maanden uit is, maar eentje die oorspronkelijk uit 2009 komt. Ik heb het over: ‘Pizzamaffia’ van Khalid Boudou. Speciaal ter gelegenheid van de uitgave van deel twee heb ik dit boek gelezen. Vandaag lees je of het mee- of tegenviel.

Brahim weet wat hij wil: een topbaan en een leven met zijn grote liefde Alice. In zijn vrije tijd werkt hij regelmatig in de pizzeria van zijn vader, net als zijn neef Haas, liefhebber van maffiafilms. Omdat Brahims vader ziek is, wordt de pizzeria geleid door zijn lievelingsoom Faris. Maar dan gaat het mis. Na een ruzie verlaten oom Faris en Haas de pizzeria en moet Brahim de leiding over het restaurant op zich nemen. Niet veel later start oom Faris samen met Haas een eigen hippe pizzeria in de buurt. Dit is het begin van een pizza-oorlog die met de allergekste middelen wordt uitgevochten en waarbij zelfs junks en een buikdanseres worden ingezet. Brahim raakt verwikkeld in de hevige strijd tussen beide families. School, goede vrienden en zelfs zijn liefje Alice verdwijnen naar de achtergrond. Langzaamaan wordt het Brahim duidelijk dat er een smerig spelletje met hem wordt gespeeld.

Uitgeverij Moon ~ september 2019 (vernieuwd) ~ 256 pagina’s ~ ISBN: 9789048849468

Brahim ziet zijn toekomst al helemaal voor zich: een goede baan (het liefst iets met wiskunde) en een vrij leven met zijn grote liefde Alice. Dansen tot de zon opkomt, muziek maken, lekker eten, tochtjes over het strand en shoppen bij de grote winkels van de stad. Maar dat komt plots op het spel te staan, als zijn oom Faris – die de pizzeria altijd heeft geleid omdat zijn eigen vader reuma heeft – opstapt en zijn zoon Haas daarin meesleept. Nu wordt er van – de enige zoon van zijn vader – Brahim verwacht dat hij de pizzeria volledig gaat runnen. Hij stopt daarom met school, laat zijn sociale leven op zijn beloop gaan en gaat hard aan het werk. Maar dit is nog niet eens het ergste. Als zijn oom Faris nu ook nog een eigen pizzeria in de buurt opent en zijn zoon Haas – met wie hij tot voor kort nog goede vrienden was – een echte pizzaoorlog uitlokt, is het gedaan met de rust. Er worden junks voor hun zaak gezet om klanten weg te jagen, ze beconcurreren elkaar qua prijs en laten negatieve recensies op het wereldwijde web achter. En dat is nog niet eens alles: als Haas ook nog eens het leven van Brahim kapot probeert te maken door ‘zijn’ Alice boos te maken, snapt Brahim er helemaal niets meer van. Wat is er aan de hand?

Ik heb een e-book geleend via de online bibliotheek.

Unieke schrijfstijl

‘Pizzamaffia’ van Khalid Boudou is niet zo snel een boek dat ik zelf zou kiezen, maar aangezien ik deel twee ‘Pizzamaffia slaat door’ als verrassing kreeg opgestuurd van de uitgeverij, wilde ik dit boek toch een kans gegeven. En ik moet zeggen: ik ben blij verrast. Het is even wennen aan de unieke schrijfstijl. Maar het sluit briljant aan op de leefwereld van jongeren (die uit 2009, aangezien ‘Pizzamaffia’ officieel al tien jaar geleden uitkwam) én het leest lekker snel weg. Ideaal dus voor de middelbare scholieren om ze te motiveren om te lezen. Met woorden als ‘wallah’, ’tazz’, ‘kowed’ en ‘arwiena’ krijg je helemaal de sfeer mee van de wereld, waarin de personages leven. Een wereld vol pizza’s, ruzie en scooters. En dat je zin krijgt in pizza is misschien wel één ding dat vast staat. Overigens moet je wel oppassen dat deze taal niet teveel in je hoofd gaan zitten, want ik kan me best voorstellen dat je dan plots zelf ook met die woorden gaat praten. Zo realistisch komt het over.

Er zit een beest in mij. Het kwam als een klein beestje en is flink gaan groeien. Nu is het een groot, wild beest. En Haas is mijn prooi. Ik laat hem niet ontsnappen. Ik buig me voorover op het stuur, druk er stevig op. Mijn hart bonst in mijn keel. Mijn maag voelt zwaar aan. Alsof er een ijzeren bal in zit of zo.

Fijn hoofdpersonage

Je volgt het verhaal vanuit het personage Brahim. Hij wil het liefst een vrij leven  en echt een keuze hebben in wat hij later gaat doen. Dat begrijp je als lezer als geen ander. Maar die keuze heeft hij niet als zijn oom na een ruzie met zijn eigen broer de pizzeria verlaat. Zijn vader gaat nog meer op zijn enige zoon leunen. Op een manier dat je deze cultuur leert begrijpen. Brahim’s vader duldt immers geen tegenspraak en dat probeert Brahim dan ook niet. Dus hij gaat het doen: het runnen van de pizzeria, personeel aansturen en dan nog zorgen dat alle bestellingen op tijd aankomen. Als lezer voel je met hem mee: met zijn onzekerheden of dit wel is wat hij wil doen, de frustratie als zijn oom en neef een concurrerende pizzeria opent en zijn woede als hier een pizzaoorlog door ontstaat. Maar bij dat laatste komt bij mij wel een vraag: waarom doet Haas plots zo boos, terwijl ze kort daarvoor nog een hele goede vriendschap hadden? Hier komt op het einde wel een uitleg.

Weinig echte actie

De proloog begint heel sterk. Brahim is woedend en vliegt bijna over de weg achter iemand aan. Op het einde is het de vraag: rijdt hij nu iemand van de weg (en wat gebeurt er nu met die persoon) en wat was er precies aan de hand? Het maakte mij direct nieuwsgierig over het vervolg van het verhaal en daarom begon ik ook vol goede moed. Maar aangezien je daarna anderhalf jaar terug in de tijd gaat, zakt het verhaal direct in. Die actie en bijbehorende spanning uit de proloog had ik in het hele verhaal verwacht, maar dat komt er toch niet helemaal uit. Op het einde zit er wel een scène met die kenmerken, maar laat dat nu precies de scène zijn die je al kent uit de proloog. Nu overigens met de informatie die je nodig hebt om alles te begrijpen. Overigens over het slot: daar zal ik niet teveel over zeggen, maar ik vond het wat verwarrend. Niet zo verwarrend dat je denkt: hier moet echt een vervolg op. Maar meer dat er dingen nog niet goed zijn afgerond… wie weet toch in deel twee?

Ik kan erbij. Met alle kracht die ik nog over heb, geef ik die blauwe klotepizzakist van Melodia shitpizza’s een zet. Haas slingert wat en klapwiekt met zijn scooter uiteindelijk naar rechts, zo tegen de vangrail. Baf. Hij vliegt eroverheen en valt met een harde smak in de berm. Ik rem. Zou nu dan eindelijk alles echt kapot zijn?

Conclusie

‘Pizzamaffia’ van Khalid Boudou zit misschien niet vol met actie zoals ik door de proloog dacht, maar is toch vermakelijk. Zowel voor mij als om jongeren te motiveren eens een boek te pakken. ‘Pizzamaffia’ weet namelijk vooral mijn aandacht te trekken door de schrijfstijl. Met woorden als ‘wallah’, ’tazz’, ‘kowed’ en ‘arwiena’ is het net of je een hele andere wereld instapt en bladzijde na bladzijde een nieuwe cultuur leert kennen. Hoe de jongens tegen elkaar (en anderen) praten, hoe Brahim eigenlijk wil genieten van zijn leven en school, maar toch naar zijn vader luistert en hoe zijn leven om het maken van pizza’s gaat draaien. Je krijgt als lezer direct zin om een heerlijke pizza te bestellen. Maar doe je dat bij Novara Pizza’s of bij Melodia Pizza’s? Je voelt helemaal mee met hoofdpersonage Brahim, die ook maar ergens in verzeild raakt. De vraag is wel: wat drijft Haas (en zijn vader) om een oorlog te starten en wat willen ze er eigenlijk mee bereiken? Het einde geeft daar deels antwoord op, maar blijft ook vaag. Het voelt nog niet afgerond – ook al leek het er lange tijd op dat het bij ‘Pizzamaffia’ 1 blijft. Ik hoop dat er in het tweede boek – dat ik hierna snel ga lezen – misschien net iets meer actie zit en dat er antwoorden komen op de overige vragen.

Aangezien ‘Pizzamaffia’ al vrij oud is, ben ik heel benieuwd of jij hem al hebt gelezen. Of heb je toevallig de film gezien? Ik ben heel benieuwd wat het tweede boek gaat brengen en of dat boek net zo vermakelijk is. Uiteraard deel ik dat weer op mijn blog.