Hopelijk hebben jullie zin in nog een recensie van een boek van Holly Martin, want vandaag is het dan eindelijk mijn beurt in de blogtour van ‘Mistletoe boven Moonstake Lake’. Benieuwd hoe ik dit boek heb ervaren? Lees dan snel door.
Als haar verloving wordt verbroken, besluit kunstenaar Zoey kerst op Jewel Island te vieren. Zoey is gelukkig al snel over haar relatie heen, aangezien haar ex was vreemdgegaan met zijn assistent. Kit heeft meer moeite met zijn mislukte huwelijk. Zijn ex is meerdere keren vreemdgegaan en dit vat hij erg persoonlijk op, waardoor hij met vertrouwensproblemen kampt. De vonk slaat direct over tijdens Kits en Zoey’s ontmoeting, maar deze vonk behouden is lastiger dan gedacht, vooral omdat Zoey met een groot geheim rondloopt…
Zomer & Keuning ~ november 2022 ~ 254 pagina’s ~ ISBN: 9789020547627 ~ Bol.com
Als er iemand toe is aan een nieuwe start, is het Zoey wel. Ze is in korte tijd niet alleen haar verloofde kwijtgeraakt aan zijn minnares, ook haar toekomst ligt in duigen sinds zijn bedrog. En dan heeft ze ook nog eens te maken met al die mensen die er zo hun eigen mening over hebben. Om daar even aan te ontsnappen, besluit ze de kerst door te brengen op Jewel Island. Daar woont immers niet alleen haar moeder, maar kan ze ook haar tijd besteden op de kerstmarkt waar ze haar eigen kunst mag verkopen. Klinkt als een goed plan, toch?
Dat plan wordt enkel beter wanneer ze op een van de eerste dagen op een nogal gênante manier in contact komt met Kit, de eigenaar van de churros-en-crêpeskraam. De twee hebben direct een enorme klik, maar de vraag is of dat genoeg is voor de lange termijn. Wat de twee dan namelijk nog niet weten, is dat er tussen hen een enorm geheim staat dat eigenlijk mee het graf ingenomen zou moeten worden. Alleen laat eerlijkheid nu net bij Kit hoog in het vaandel staan sinds hij ook bedrogen is door zijn ex-vrouw.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Mistletoe boven Moonstone Lake – Holly Martin
Pak je koffers maar, want het is Holly Martin met haar vijfde boek ‘Mistletoe boven Moonstone Lake’ gelukt om mij compleet mee te nemen naar Jewel Island. Ik zag – door haar heerlijk beschrijvende schrijfstijl – weer alle prachtige plekjes voor me, viel steeds meer voor de kerstdagen en dan heb ik het nog niet eens over deze karakters gehad die weer zoiets anders meebrengen dan hun voorgangers.
De twee zijn allebei wat aan de onzekere kant, maar precies daar ligt ook hun kracht. Ze durven kwetsbaar te zijn, te praten over hun gevoelens, twijfels en heftige trauma’s en daarnaar te luisteren. Daardoor ga je niet alleen des te hard met ze meeleven, maar voelt hun chemie en band ook een stuk realistischer aan. Het gaat eens niet veel te snel, maar wordt pagina na pagina opgebouwd. En dat laat dit boek ook stijgen naar een nóg hoger niveau.
Een nanoseconde lang keek ze verbijsterd en teleurgesteld naar de rode vlek op haar witte trui, totdat ze opeens besefte hoe heet de wijn was die nu op haar huid kroop. Zonder na te denken, rukte ze de trui van haar lijf en realiseerde zich een seconde later dat ze erin was geslaagd daarbij ook haar T-shirt over haar hoofd te trekken, zodat ze nu enkel nog in haar bh stond. Nog een seconde later gooide iemand een emmer koud water over haar heen.
Slordigheidfoutjes
Toch moet ik ook eerlijk zijn, want als je mij zou vragen of ‘Mistletoe boven Moonstone Lake’ nu het beste boek in de reeks is, zou ik toch ‘nee’ moeten zeggen. Dat heeft te maken met de vertaling en de slordigheidjes die nog in dit boek zitten. Zo wordt onder meer Aria, het hoofdpersonage uit ‘Het familiehotel van Sapphire Bay’, plots ‘Maria’ genoemd, wordt ‘Noah’ opeens ‘Noa’ en dan zaten er nog wat gekke zinnen in én zelfs een woordgrap over ‘was’ die ik zelfs na drie keer lezen nog niet begreep. Doordat dit zich met name van begin tot midden afspeelde, moest ik dan ook erg inkomen en had ik af en toe het gevoel dat ik er als lezer buiten stond. Maar gelukkig kwam dat allemaal goed. Op een gegeven moment kwam ik er wel in en… toen was het hek van de dam!
Hilarische feelgood ten top
‘Mistletoe boven Moonstone Lake’ is verder gewoon een feelgood ten top. Zo’n titel waar je een enorme grote glimlach van op je gezicht krijgt. En dat is ook niet voor niets. Stel je alleen maar scènes voor waar bijvoorbeeld een enorme emmer water bij komt kijken of wat dacht je van zowel een foute kersttrui als -T-shirt? Of een kerstbal die toch een andere vorm heeft dan gedacht? Ik heb er echt om gegierd en had uiteindelijk echt dat feelgoodgevoel dat je moet overhouden aan dit boek.
Dit soort hilarische momenten gecombineerd met een fijne chemie tussen de karakters, de comeback van wat oude bekenden én nog eens een vraagstuk die je geboeid houdt, maakte dit verhaal wat mij betreft wederom tot een succes. Het is dus jammer dat dit alweer het laatste deel in de reeks is. Ik had nog zo vaak terug gewild naar dit fijne eiland met al zijn intrigerende en hilarische personages.
Kit reikte haar het T-shirt in kwestie aan en ze hield het op om het te bekijken. Er stonden meerdere afbeeldingen op van sneeuwpoppen in uiteenlopende seksstandjes. ‘Interessant’, zei ze. ‘O, shit, sorry’, verzuchtte Kit. ‘Heb ik van mijn broer gekregen, Adam. Zijn idee van een grap, omdat hij vindt dat ik al te lang vrijgezel ben.’
Conclusie
Ben je nog niet in de kerstsferen, maar wil je dat wel gauw komen? Ren dan naar de winkel en schaf ‘Mistletoe boven Moonstone Lake’ aan, het vijfde deel in de fijne Jewel Islands-reeks van Holly Martin. Deze auteur weet in dit boek op slimme wijze fijne tradities als een sneeuwballengevecht, de kerstbomen opzetten en het versieren van gemberkoekjes te verwerken in een liefdesverhaal die je laat wegdromen! En dat heeft alles te maken met de fijne en realistische personages, die het vanaf moment één aandurven om – ondanks hun trauma’s uit het verleden – kwetsbaar te zijn naar elkaar toe. Althans, voor het grootste gedeelte dan.
Persoonlijk vond ik het wel jammer dat er op met name het begin aardig wat slordigheids- en vertalingsfoutjes inzaten, zoals een onduidelijke grap over ‘was’ en ‘Aria’ die opeens ‘Maria’ was geworden, maar dat deed gelukkig niet al teveel afbreuk aan mijn mening. Ik genoot, leefde met de karakters mee, heb meermaals hardop gelachen om bepaalde heerlijk gênante scènes én dan heb ik het nog niet eens gehad over Zoeys’ geheim. Ook ik ging daar vol in mee. Voor dat laatste moet je echter wel wat geduld opbrengen. Gelukkig was het dan ook maar goed dat de schrijfstijl van Holly Martin lekker snel weglas. Alhoewel ik nu stiekem wel baal dat ik deze reeks nu volledig heb uitgelezen. Ik wil meer!
Nu ik de Jewel Island-reeks volledig heb gelezen en gerecenseerd, ben ik op zoek naar meer van dit soort aanraders. Laat dus vooral in de reacties weten van welke feelgoodserie jij onder de indruk was. Ik ben heel benieuwd.
