‘I, I follow, I follow you, dark doom honey, I follow you’ (Tekst: Lykke Li – I Follow Rivers). Deze tekst ging er direct door mij heen toen ik de tekst las van ‘Ik volg je’ van Lisa Jewell. Benieuwd hoe ik dat boek heb ervaren? Je leest het vandaag.
Je bent weer terug in je geboortestad na vier jaar in het buitenland. Met een nieuwe man aan je zij. Jullie zijn op zoek naar een eigen plek, maar logeren voorlopig bij je broer. En dan ontmoet je zijn buurman. Directeur op de plaatselijke school. Twee keer zo oud als jij. Extreem aantrekkelijk. En je begint hem te volgen. Maar je had nooit kunnen vermoeden dat een onschuldige verliefdheid zich zou ontpoppen tot een dodelijke obsessie. Of dat iemand anders jou zou gaan volgen…
A.W. Bruna Uitgevers ~ 352 pagina’s ~ juni 2019 ~ ISBN: 9789400511255 ~ Fragment
De 27-jarige Joey vindt het tijd dat ze volwassen moet worden: ze verruilt samen met haar partner Alfie het zonnige eiland Ibiza voor de doodgewone straat van haar broer in het Verenigd Koninkrijk. Of nouja, normaal? Joey’s oog valt gelijk op haar broers buurman Tom. De perfecte Tom, die als directeur alle scholen weer op het rechte pad moet krijgen en daarmee lof oogt bij zowel het jonge als oudere vrouwelijk schoon. Zo ook bij Joey, die ondanks haar relatie met Alfie er alles aandoet om erachter te komen wat Tom doet om zijn aandacht te trekken. Maar is Tom net als Joey zo gek om zijn relatie op het spel te zetten of ziet hij haar niet eens staan? Wat zij ook doen, ze mogen wel uitkijken. Joey is immers niet de enige die iemand in de gaten houdt. Terwijl Joey denkt dat ze ongemerkt te werk gaat, is er iemand heel dichtbij die bijna 24/7 met een camera het hele dorp scant op zoek naar bijzondere meisjes en vrouwen. En laat die persoon nou net de zoon zijn van Tom. Niets blijft verborgen in een wijk waarin iedereen elkaar nog beter kent dan de ander weet.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Intrigerende cover
Je weet al door de cover dat ‘Ik volg je’ van Lisa Jewell een spannend boek gaat worden. Er wordt iemand vanachter het glas in de gaten gehouden. Maar waarom en wat is zij aan het doen? De cover is dan ook zeker één van de redenen dat ik dit boek een kans gaf – aangezien ik de auteur nog niet kende. En gelukkig maakte het mijn verwachtingen waar, zo bleek wel toen ik dit boek na een dag alweer kon dichtslaan. De korte hoofdstukken, de fijne schrijfstijl en de diverse karakters die allemaal hun steentje bijdragen aan dit verhaal, zorgden ervoor dat mijn aandacht van begin tot einde bij dit verhaal lag. Want hoewel je – op basis van de flaptekst – zou verwachten dat dit boek alleen gaat over Joey – de vrouw die terugkeert uit Ibiza om eindelijk eens haar volwassen leven op te pakken, maar dan in aanraking komt de knappe en slimme schooldirecteur – is dat niet zo.
Ik weet gewoon niet wat ik ervan moet denken. Ik weet gewoon niet wat ik moet voelen. Is het wel normaal? Hij is volwassen. Hij is twee keer zo oud als ik. Het kan niet… Nee. Het kan niet. Maar LIEVE HEMEL… Kon het maar. Lief dagboek: Volgens mij ben ik verliefd op mijn leraar Engels.
Opbouw personages
Personages als Joey’s broer Jack en zijn vrouw Rebecca, schooldirecteur Tom, zijn vrouw Nicola en hun autistische zoontje Freddie en leerlinge Jenna en haar paranoïde moeder spelen een belangrijke rol in het geheel van het verhaal. Alleen de grote vraag is: wie is te vertrouwen en wie niet? Iedereen lijkt bijvoorbeeld vol lof te spreken over Tom en zijn werk voor alle scholen in het land, maar waarom denkt Jenna’s moeder dan dat hij haar in de gaten houdt? Of hoe zit het met zijn zoontje Freddie: waarom heeft hij 24/7 een camera in zijn hand? Dit boek moet het niet hebben van de echte actie of de ‘puntje-van-je-stoel-momenten, maar juist van deze psychologische vragen als ‘wie doet dit?’ en ‘waarom zou hij dit doen?’. Dat blijkt ook wel uit het onderwerp ‘voyeurisme’ wat niet spannend is, maar wel bijzonder interessant. Want het zijn precies dat thema en die bijbehorende vragen die in je hoofd gaan zitten. Al helemaal als uit politierapporten die tussendoor glippen, blijkt dat één personage het einde van ‘Ik volg je’ niet meer zal halen. Wie heeft er in Melville Heights een moord op zijn geweten?
Speculeren en doorlezen
Het enige wat je als lezer kunt doen, is speculeren en doorlezen. En dan blijkt de onthulling eigenlijk niet zo heel verrassend. Ik had namelijk ergens in mijn achterhoofd al wel het idee wie de dader was en waarom hij of zij dit had gedaan en dat bleek te kloppen. Maar, daar stopt ‘Ik volg je’ nog niet mee. In de epiloog komt er plots nog een twist, een belangrijke vraag die alles wat je dacht weer op losse schroeven zet. Ik zat echt met mijn mond vol tanden en eigenlijk nog steeds (hoewel ik eerlijk moet bekennen dat dit boek niet helemaal bijblijft). Maar de grote vraag is: heb ik iets gemist en zou ik moeten begrijpen wat er daar gebeurt óf is dit einde gewoon voer voor een tweede deel? Ik ben daar nog niet helemaal uit. Maar stel: er komt een tweede deel. Dan ben ik van de partij.
Maar wat moet je met iemand op wie je waanzinnig verliefd was aan, als hij eenmaal van jou is geworden? Wat wordt het dan? Er zou misschien wel een uitdrukking moeten zijn om dat te beschrijven. Want dat gebeurt er nu eenmaal met wat je wil: al die verlangens en dromen en fantasietjes laten een groot gat achter dat alleen maar kan worden opgevuld met andere verlangens en dromen en fantasietjes.
Conclusie
‘Ik volg je’ van Lisa Jewell voelt net aan als een aflevering ‘Wie is de Mol?’ in de mysterieuze setting van de serie ‘You’. Je zit immers door het voyeurisme niet de hele tijd op het puntje van je stoel, maar ergens in je achterhoofd weet je gewoon dat er iemand is die je niet kunt vertrouwen. Het ene scenario na het andere gaat door je hoofd. Al helemaal als door politierapporten blijkt dat er een moord is gepleegd. Maar pas op het einde weet je zeker of je gelijk hebt of niet. Ik zat op de goede weg – en weet daardoor dat het niet geheel verrassend is. Maar gelukkig maakt het definitieve einde dat helemaal goed. Nog steeds ben ik aan het nadenken over wat er gebeurd kan zijn. Zou ik het moeten weten of is dit voer voor een tweede deel? Als dat laatste het geval is, ben ik weer aanwezig (alhoewel ik dan ‘Ik volg je’ nog wel een keer wil lezen – aangezien het niet helemaal in je hoofd blijft zitten). Maar ik had ‘Ik volg je’ binnen een dag uit en dat zegt toch ook genoeg over de fijne schrijfstijl, de diverse personages en de korte hoofdstukken.
Bij welk boek heb jij stiekem de hoop dat er nog een tweede deel komt? Laat het achter in de comments of via social media, want ik ben altijd benieuwd naar jullie mening.
