De kerst van 2021 ligt alweer even achter ons, maar deze gezellige sfeer mag je natuurlijk altijd oproepen. Vandaag recenseer ik daarom ‘Een kerstcadeau van het Duincafé’ van Debbie Johnson, het vijfde deel in de Duincafé-reeks. Lees je mee wat ik van dit boek vond?
Kerstmis is nooit Katie Seddons favoriete tijd van het jaar geweest. Iedereen haalt herinneringen op aan gezellige familiediners en onvergetelijke kerstmuziek, maar de melodie van Katies kindertijd was een stuk minder vrolijk. Maar sinds ze is verhuisd naar het dorpje Budbury aan de prachtige kust van Dorset, hebben Katie en haar zoontje een nieuwe familie gevonden. Een die bij elkaar is gebracht door de onverwachte wendingen van het lot. Plus door de helende kracht van een stuk taart en een bakje troost bij het Duincafé. Dit jaar zijn Katies nieuwe vrienden van plan om haar te verrassen met een kerstfeest om nooit te vergeten. En met een aantrekkelijke nieuweling in het dorp zou het zomaar kunnen dat Katies grootste droom werkelijkheid wordt.
Uitgeverij Boekerij ~ 352 pagina’s ~ oktober 2021 ~ ISBN: 9789022594346 ~ Bol.com
De stille en vaak teruggetrokken Katie Seddons heeft in haar leven vast weleens een slechte beslissing gemaakt, maar verhuizen naar het dorpje Budbudy is dat zeker niet. Sinds haar komst voelt ze zich namelijk voor het eerst in haar leven echt vrij en geliefd. En dat komt met name door de hechte gemeenschap rondom het Duincafé. Zij sloten haar en haar zoontje Saul namelijl direct in zowel hun hart als hun armen. Zonder daarvoor iets terug te verwachten. Met plezier werkt Katie dan ook parttime in de lokale apotheek van Auburn. Vooral om zo iets terug te doen voor alle mensen die in korte tijd zo dierbaar voor haar zijn geworden, waaronder ook Auburns broer Van. Samen met hem durft ze namelijk langzaam weer te geloven in een gelukzalige toekomst. Maar deze rustgevende periode komt op losse schroeven te staan wanneer haar ouders, voor wie ze juist vertrokken is, allebei op hun beurt naar Budbury komen. Inclusief de nodige problemen. Weet ze deze problemen – met de afstand die ze inmiddels heeft gecreëerd – het hoofd te bieden? Of valt ze terug in haar oude gewoonte: vluchten? Alleen waar kan ze op dit moment eigenlijk heen met de wetenschap wat ze achterlaat: een nieuwe familie?
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Een kerstcadeau van het Duincafé – Debbie Johnson
De feelgoodboeken vliegen je vaak genoeg om de oren, maar al deze titels ten spijt. Als ik namelijk één serie moet aanwijzen waar ik mij keer op keer thuis voel, kan ik eigenlijk niet anders dan kiezen voor de Duincafé-reeks van Debbie Johnson. Door boeken als ‘Zomer in het Duincafé’, ‘Kerstmis in het Duincafé’, ‘Thuis in het Duincafé’ en ‘Zonnige dagen in het Duincafé’ zitten vaste karakters als Laura, Cherie, Willow, Eddie, Lynnie en al die anderen (inclusief de mannen natuurlijk) zo diep in mijn hart dat ik het niet kan laten om elk deel van deze serie op te pakken. Nu is de vraag: wist Debbie Johnson mij met het vijfde deel ‘Een kerstcadeau van het Duincafé’ opnieuw te overtuigen? Helaas kan ik daar niet volmondig ‘ja’ op zeggen. Laat ik het dus anders verwoorden: dit boek was zeker niet slecht. Het tovert immers alleen al door de bekende omgeving en karakters nog altijd een grote glimlach op mijn gezicht.
Een aantal van mijn vrienden – stamgasten van het Duincafé, op een paar minuten lopen van de kliftoppen – woont in dezelfde straat. Vroeger gaf het me een beetje een claustrofobisch gevoel om zo dicht bij mensen te wonen die graag bevriend met me wilden zijn. Voor mijn gevoel kon ik alleen onafhankelijk en veilig zijn wanneer ik alles was. Soms heb ik dat gevoel nog steeds, maar ik probeer het met een grote stok weg te slaan, want het is echt niet gezond, hè?
Hoofdpersonage Katie
Maar laat ik dan ook gelijk met de deur in huis vallen. ‘Een kerstcadeau van het Duincafé’ is wat mij betreft wel het minste deel tot nu toe. En dat heeft alles te maken met hoofdpersonage Katie. Begrijp me niet verkeerd: ze is heel goed neergezet. Je begrijpt namelijk door een blik in het verleden waarom ze zo terughoudend is en waar bepaalde keuzes vandaan komen. Maar die terughoudendheid is juist ook wat mij dwarszat. Ik kreeg hierdoor namelijk niet altijd hoogte van haar en kon haar moeilijk inschatten wanneer het onzekerheid was of iets anders. En mede daardoor lukte het mij niet om echt een band met haar op te bouwen. Ondanks dat ik haar – juist door wat ze heeft meegemaakt – al het geluk van de wereld gunde. Maar het was dus niet zo dat ik net zo voor haar viel als voor karakters als Laura in het eerste boek, Zoe en Martha in het derde deel en Willow in boek vier. En dat vind ik zo jammer. Gelukkig wordt dit gegeven wel deels goed gemaakt door de onweerstaanbare Van en de enorm schattige Saul die wel direct je hart veroveren.
Ontbrekende kerstsfeer
Daarnaast heeft mijn lichte teleurstelling ook te maken met mijn verwachtingen. Op basis van de titel en flaptekst verwachtte ik een boek vol in de kerstsferen. Maar dat was in de praktijk tot het minimum beperkt. Er komen hier en daar wel wat verwijzingen naar deze feestdag, maar verder kan je ‘Een kerstcadeau van het Duincafé’ ook prima lezen in andere seizoenen. En ja, dat raad ik alsnog aan. Ondanks de kritische noten die ik hier heb benoemd. Het blijft namelijk gewoon een heerlijk en toegankelijk geschreven boek met unieke personages die als familie voelen en waardoor je het liefst in het boek wil kruipen om daar echt onderdeel van te voelen. Ondanks mijn minpunten is en blijft ‘Een kerstcadeau van het Duincafé’ een fijne en hartverwarmende feelgood waar je het warm van krijgt. En wat zoek je tijdens de winterige maanden nog meer?
Als Budbury een Facebook-pagina had, zou het zijn relatiestatus op ‘Het is ingewikkeld’ moeten zetten. Volgens mij heeft niemand hier een makkelijk, ongecompliceerd of erg conventioneel leven geleid. Eerlijk gezegd is dat een van de redenen dat ik me hier thuis voel. Dit zijn mensen die veel hebben meegemaakt, het hebben overleefd en het nu als hun levensmissie zien andere mensen gelukkig te maken door ze worteltaart te voeren.
Conclusie
Debbie Johnson strikes again! Met ‘Een kerstcadeau van het Duincafé’ bewijst ze opnieuw waarom deze Duincafé-reeks echt in mijn hart zit. Door alle unieke en realistische karakters, de heftige momenten en de fijne sfeer die er om het Duincafé hangt, krijg je gewoon zowel een warm gevoel van binnen als een grote lach op je gezicht van buiten. En alleen al daarom zou ik iedereen deze reeks aanraden. Maar daarbij zeg ik wel dat ik ‘Een kerstcadeau van het Duincafé persoonlijk het minste deel tot nu toe vond. Ik vond het hoofdpersonage namelijk af en toe ongrijpbaar en het lukte me daarom niet om van een band te spreken. Dit in combinatie met het gebrek aan een kerstgevoel (zoals ik had verwacht op basis van de titel, cover en flaptekst) maakte dat ik net niet helemaal voor dit boek viel. Maar slecht? Dat is zeker geen woord waarmee ik ‘Een kerstcadeau van het Duincafé’ zou beschrijven. Absoluut niet zelfs. Dankzij de heftige thema’s, de herkenbare en toegankelijke schrijfstijl van Debbie, de onweerstaanbare Van, de enorm schattige Saul en alle andere herkenbare personages smacht ik nu alweer naar meer. Het is dus maar goed dat het zesde (en laatste) deel niet meer lang op zich laat wachten. ‘Een huwelijk in het Duincafé’ ligt namelijk vanaf 10 augustus in de winkels.
Ben jij net zo’n groot fan van de Duincafé-reeks van Debbie Johnson? Of moet je deze serie nog ontdekken? Laat het gerust weten in de comments hieronder. Ik ben erg benieuwd.
