Als er één boek was, waar ik ontzettend naar uitkeek, was het toch wel Duet met jou. Vooral nadat ik Versplinterd van Dani Atkins las. Heeft Duet met jou mij net zo weten te raken (of misschien wel meer) dan haar debuut? Vandaag laat ik het je weten in deze recensie.
Ally en Charlotte waren ooit vrienden, maar dat is verwaterd. Charlotte is getrouwd met David, Ally’s eerste en grootste liefde, en dat heeft Ally haar nooit kunnen vergeven. Ally zelf is tegenwoordig gelukkig getrouwd met Joe, en ze voeden samen hun zoon Jake op. Maar dan treffen de twee vrouwen elkaar voor het eerst sinds jaren weer, onder de slechtst denkbare omstandigheden: in het ziekenhuis, waar David en Joe vechten voor hun leven. Een dag lijkt weinig in een mensenleven, maar voor Ally en Charlotte zal het leven in deze 24 uur onherkenbaar veranderen.
Uitgeverij De Fontein ~ 400 pagina’s ~ augustus 2017 ~ ISBN: 9789026140327
Tien jaar geleden kwam er een einde aan de relatie van Ally en David. Ze waren elkaars jeugdliefde, maar door verscheurde jaloezie door hun huisgenoot Charlotte en non-stop ruzies kwam daar een einde aan. Ze werden beide aan hun lot overgelaten. Inmiddels is Ally getrouwd met Joe en heeft ze samen met hem een onwijs lief zoontje Jake. Maar ook David is doorgegaan met zijn leven en is nu getrouwd met de enige echte Charlotte. En hoe groot is de kans dat het leven van Charlotte en Ally, die ooit oppervlakkig bevriend waren, voor één nacht samen komt op de Intensive Care. Beide mannen moeten een nacht vechten voor het leven: de één vanwege onderkoeling door een heldendaad en de ander vanwege hartproblemen door overmatig werken. Gevoelens komen bij iedereen weer naar boven, maar de grote vraag is: zal iedereen de volgende dag nog halen?
Ik heb dit boek gekregen van Hebban.nl voor een mijn deelname aan de leesclub.
Geslepen diamant
Als een boek (zoals Duet met jou van Dani Atkins) mij laat huilen, dan weet ik dat ik een geslepen diamant in handen heb. Nog nooit heeft een boek ervoor gezorgd dat de tranen over mijn wangen stroomden, want zo makkelijk huil ik nooit bij boeken. Nu was het niet zo dat ik non-stop aan het huilen was (en dat het voor mij dus een tranentrekker was), maar één bepaalde scène heeft mij echt weten te raken. Duet met jou is het eerste boek dat daarvoor heeft gezorgd en alleen daarom verdient het een ereplek in mijn boekenkast. Misschien komen de tranen door een situatie dat ik nog geen halfjaar geleden heb meegemaakt en dat veel overeenkomsten heeft met het verloop van Duet met jou. Maar ook laat de manier waarop dit boek is geschreven je nadenken over de belangrijkste zaken van het menselijk bestaan. Van je eigen bestaan.
Hij had de smeekbeden van de kinderen kunnen negeren toen hij door het park liep. Hij had tegen hen kunnen zeggen dat hun hond best op eigen kracht uit het wak in het bevroren meer kon klimmen om naar de veilige oever te komen, maar toen hij de angstige blik in de ogen van het in het ijskoude water spartelende dier had gezien, had hij geweten dat hij het moest redden. Zo’n soort man was hij.
Prachtige cover
Dit boek wist vanaf het begin mijn aandacht te trekken. Niet alleen omdat ik nog niet lang voordat ik met dit boek begon Dani Atkins’ eerste boek Versplinterd las. Ook dat boek wist een diepe indruk te maken, maar dat besefte ik pas achteraf. Bij Duet met jou werd ik al getrokken door de prachtige cover. Wat een plaatje! Het is redelijk mysterieus door de twee meisjes op de voorkant die met hun ruggen naar elkaar toe zitten. Maar ook het kleurgebruik is echt prachtig en helemaal mijn ding. Het valt op in de boekhandel en bibliotheek en dat is precies wat je wil als zowel auteur als uitgeverij. En dan heb je nog geen bladzijde gelezen, maar ook het eerste hoofdstuk pakt je al meteen bij de keel. Je krijgt namelijk te weten waarom Joe en David in het ziekenhuis belanden en dat gun je niemand.
Tijdsprongen
De hoofdstukken van Duet met jou zijn vrij lang en normaal houd ik daar niet zo van. Maar daar stoorde ik mij in dit boek niet aan. Dat komt doordat ze zijn opgebouwd in sub-hoofdstukken. Hierin wordt niet alleen geswitcht tussen Ally en Charlotte, maar ook tussen het verleden en het heden. Hoewel dat vooral op het midden zorgde voor iets wat traagheid gaf het je als lezer wel de mogelijkheid om alles te snappen. Waarom zijn David en Ally niet meer samen, waar stapte Charlotte in en hoe heeft Ally Joe ontmoet? Allerlei (plus nog zoveel meer) vragen kwamen er tijdens het lezen in mij op.
Je leert zowel Ally als Charlotte door en door kennen. Stiekem kreeg ik een voorkeur voor Ally, maar Charlotte is niet de boeman. Je gunt haar ook al het geluk en vooral niet het ongeluk dat haar nu overkomt. Tel daar nog wat leuke bij-personages bij op, zoals de beste vriend van Ally Max en haar zoontje Jake en je bent helemaal verkocht. Maar ik moet wel toegeven dat ik de belangrijkste wending binnen dit verhaal zag aankomen. Alleen stoorde mij dat -misschien wel verrassend genoeg- totaal niet. Het deed niets af aan het verhaal, want het is en blijft een bijzonder boek en het is een voorrecht dat ik opnieuw een boek van Dani mocht lezen.
Hij slaagde er echter niet in van het water te drinken, want toen hij het flesje met bevende hand naar zijn mond bracht, werd zijn borst samengeknepen door een verpletterende pijn. Het was alsof een stalen band heel strak om zijn bovenlichaam werd aangetrokken. Er dansten grijze vlekjes voor zijn ogen.
Conclusie
Dani Atkins weet met Duet met jou opnieuw te overtuigen met een hartverscheurend boek dat misschien nog wel beter is dan zijn voorganger. De tranen stroomden niet voor niets over mijn wangen. Vooral ook omdat het zo dicht bij mijn persoonlijke leven kwam, maar ook door hoe alle personages onder bizarre omstandigheden samenkomen en hun eigen manier vinden om met de situatie om te gaan. Je krijgt het voorrecht om je te verdiepen in het heden en het verleden van zowel Ally als Charlotte. En niet te vergeten welke rol hun mannen David en Joe in hun leven hebben of hebben gehad. Terwijl zij beide vechten voor een toekomst word je als lezer meegenomen door een achtbaan vol gebeurtenissen en gevoelens. Maar de vraag is hoe iedereen er weer uitkomt en/of iedereen de volgende morgen zal halen. Hoe dan ook, ik zou best een vervolg willen lezen. Conclusie: Een hartverscheurend boek, waardoor je na het lezen echt even moet bijkomen.
Heb jij al eens een boek van Dani Atkins gelezen of ben je dat na deze recensie (of die van Versplinterd) nog van plan? Beide boeken hebben mijn hart gestolen en hebben ‘m figuurlijk verpletterd. maar gelukkig maakt dat alleen maar diepe indruk. Laat het weten in de comments!
