Soms komt er een boek op je pad en dan vraag je je af: hoe verzin je dit? Dat had ik alleen al bij het lezen van de beschrijving bij ‘De executie’ van Daniëlle Bakhuis. Benieuwd wat ik er uiteindelijk van vond? Lees dan snel door.
Het is 2048. Het Collectief is aan de macht. Om het land staat een Muur en de levens van alle inwoners zien er hetzelfde uit. Ze dragen dezelfde kleding, wonen in dezelfde huizen en eten iedere avond dezelfde maaltijd. Dat maakt iedereen gelijk, en het leven zorgeloos en voorspelbaar. Maar wie een misstap begaat, wordt keihard afgestraft. Sinds de doodstraf weer is ingevoerd, worden jongeren hangend in kooien boven een onpeilbare diepte terechtgesteld. Tijdens een spectaculaire show die live op televisie wordt uitgezonden, krijgen vijf tieners nog één kans om zichzelf te redden. Bij vier van hen zullen de bodems onder hun kooien worden weggeklapt. Het Collectief beslist wie er overblijft. Welkom bij De executie. Deze aflevering wil je niet missen!
Best of YA ~ 248 pagina’s ~ april 2019 ~ ISBN: 9789000365975
5 verschillende jongeren, 5 kooien en slechts één zal levend zijn kooi mogen verlaten. De andere vier komen ten val in het grote zwarte gat, waar niemand ooit nog vandaan is gekomen. In 2048 staat het land op zijn kop: iedereen ziet er hetzelfde uit, heeft dezelfde rechten en plichten en er is een Muur om het land heen gebouwd. Wie zich niet aan die regels houdt en zich niet wil verbinden aan het Collectief zal dat met zijn leven moeten bekopen. De jongeren die in de problemen raken, krijgen slechts één kans om het goed te maken tijdens de Liveshow. Het publiek zal in deze show in vier rondes bepalen wiens luik genadeloos zal opengaan en wie er levend en wel uitkomt. Wordt dat Charlotte die alleen maar voor haar beste vriendin Abby op wilde komen, kiest het publiek voor Nathan die een kogelbrief stuurde naar de president, Hailey die alleen maar de kijkcijfers van haar Bachelor-show wil verhogen en denkt dat ze al veilig is of kiest het publiek voor één van de andere twee? De keuze is onomkeerbaar…
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Wauw!
Sommige boeken zijn redelijk voorspelbaar – je weet wat er gaat gebeuren en welke boodschap de auteur wil meegeven (ook al ben je nog niet bij het einde). Maar dat geldt absoluut niet voor dit boek. ‘De executie’ van Daniëlle Bakhuis is gewoon een bom aan creativiteit en spanning die op je afkomt. Daniëlle creëert aan de ene kant zo’n nieuwe wereld, terwijl ze aan de andere kant wel bij de actualiteit blijft. Liveshows, ellende-tv en een rechtssysteem waar je vraagtekens bij kunt zetten. Naast dat dit concept gewoon echt zo goed bedacht is, heeft ze mij zelf op het puntje van mijn stoel gekregen. Hoe verzin je het ook: vijf tieners zien de dood in de ogen als ze klaar worden gemaakt voor de executie. Slechts één van hen zal een tweede kans krijgen om te leven volgens de regels van het Collectief, voor de overige vier zal de vloer zich openen en zullen ze zich moeten laten vallen in een oneindig zwart gat.
Kun je sterven van angst? Letterlijk, bedoel ik. Dat je het ene moment nog leeft – je knieën: slap. Je tanden: klapperend in je mond. Je hart: als het zich een weg naar buiten wil banen – en het volgende moment: dood. Afgelopen. Over en uit.
Band opbouwen
Daniëlle heeft ervoor gekozen om ieder personages aan het woord te laten. Steeds als je een band opbouwt en duimt dat deze persoon een tweede kans geboden krijgt, slaat het noodlot weer toe. Bij niemand hoop je: ach, val er maar in. Je snapt namelijk precies waarom ze gedaan hebben wat ze hebben gedaan, dat wat ervoor hen toe heeft geleid dat ze daar nu in de benauwde situaties staan. Maar hoe mooi het ook lijkt, je weet dat de kans groot is dat het personage waarmee jij een band opbouwt zijn of haar dood tegemoet zal zien. En daardoor zat ik dus echt op het puntje van mijn stoel en heb ik dit boek binnen een middagje uitgelezen. Ik moest gewoon weten hoe dit zou aflopen en daar ben ik achter gekomen… Als je denkt dat je weet hoe het zit – en dit probeert te accepteren – start het tweede deel van het verhaal. En daar gingen mijn armharen rechtovereind van staan. Over deze twist kan en wil ik in verband met spoilers niets kwijt, maar de wereld die je dacht dat je kende, staat plots op zijn kop.
Kleine verwarring
Hoewel ik niet alles begreep van de wending, zorgde die verwarring er gelukkig niet voor dat ik met minder plezier las. Dat zeker niet, ik moest en zou weten wat er nog meer in het verschiet lag. En daar ben ik zeker niet teleurgesteld over geraakt. Ik had bepaalde kleine details anders verwacht (en ook op gehoopt), maar dit is een bepaalde keuze geweest van de auteur die ik moet accepteren. Maar wauw, Daniëlle Bakhuis heeft zichzelf met dit boek echt op de kaart gezet. Ze heeft hiermee voor mij bewezen dat ze zich kan meten aan de bekende (jeugd)thrillerschrijfsters als Mel Wallis de Vries, Margje Woodrow en Eva Burgers. Misschien zelfs wel nog beter: het is namelijk lang geleden dat ik echt zo ben meegesleept en verrast ben geraakt over hoe origineel een boek kan zijn. Daarnaast maakt ze me nieuwsgierig naar meer. Ik heb haar vorige boek ‘De eliminatie’ nog niet gelezen, maar dat zal zeker niet lang meer duren.
Volgens het ene verhaal is het een leeuwenkuil, volgens het andere is de bodem bezaaid met een ijzeren, vlijmscherpe punten. Maar toen ik meneer Benla ernaar had gevraagd, had hij zo triest gekeken dat ik wist dat hij de afgrond met eigen ogen had gezien. ‘Het is niets bijzonders, Charlotte. Het is de bodem van de studio, niets meer.’ Dus daar lig ik straks. Op de koude, betonnen vloer.
Conclusie
Scenarioschrijvers, het is tijd om op te letten. ‘De executie’ van Daniëlle Bakhuis heeft namelijk alle elementen voor een goede film: een origineel plot, een doodenge verhaallijn (waar de spanning constant te voelen is) en ze heeft een manier gevonden om jongeren aan te spreken. Ik zag alles zo letterlijk voor mijn neus gebeuren, ook al waren de personages en ik gescheiden door woorden en zinnen. Steeds maar weer bouw je met een personage een band op, terwijl je voordat je ook maar met je ogen knippert weet dat er weer een stemronde komt. En dat het jouw favoriete personage niet zo goed is afgegaan, is een feit. Met een lach en een traan ga je dan weer door, totdat het ophoudt en je terecht komt in het tweede deel van het boek. Wat daar gebeurt, is gewoon een mindfuck. Je dacht namelijk precies te weten hoe het zat om vervolgens te zien hoe je wereld op zijn kop staat. Wat een boek! Het is lang geleden dat ik een boek bijna in één adem heb uitgelezen. En ‘De executie’ smaakt zeker naar meer van deze auteur. Lees hier het eerste hoofdstuk.
Als jij een boek zou mogen schrijven, wat zou jij dan voor origineels kunnen verzinnen? Ik ben heel erg benieuwd of er mensen hier al eens over na hebben gedacht. Ik hoor je ideeën graag hieronder.
