De laatste brief – Rebecca Yarros

Op deze Valentijnsdag kan ik niet anders dan een bijzondere recensie met je delen. Dit boek heeft namelijk mijn hart veroverd. Dus ben je benieuwd op welke manier ‘De laatste brief’ van Rebecca Yarros bijzonder is? Lees dan snel mijn recensie hieronder. Eén spoiler: het is het waard.

De laatste briefElla werd op haar negentiende moeder van een tweeling en runt nu, vijf jaar later, een bed & breakfast. Ze heeft per brief contact met Beckett, die met haar overleden broer in het leger zat. Dan komt Beckett zonder dat ze het weet terug van uitzending en gaat hij in haar B&B logeren om haar te helpen. Zij moet daar niets van hebben, ze kan het toch wel alleen? Maar haar kinderen zijn gek op hem.

Zomer & Keuning ~ 472 pagina’s ~ september 2019 ~ ISBN: 9789401916059

De jonge Ella mag er qua gevoel misschien al een heel leven op hebben zitten, maar ze is slechts 25. Op haar negentiende werd ze onbedoeld zwanger van Jeff, haar toenmalige man. Maar toen hij erachter kwam dat er niet één maar twee kindjes aankwamen, vertrok hij al gauw met de noorderzon. Inmiddels zijn we vijf jaar verder en runt Ella in haar eentje de B&B van haar oma, voedt ze de tweeling Maisie en Colt op en steunt ze van een afstandje niet alleen Ryan, maar ook zijn beste vriend Chaos die beide in het leger dienen. Ryan had haar gevraagd om hem een brief te sturen aangezien Chaos geen wortels heeft om zich aan te voeden: hij is opgevoed in diverse pleeggezinnen, heeft geen echte familie en ook geen relaties buiten de wereld van oorlog en geweld. Maar dat verandert als hij Ella’s brieven ontvangt. Er ontstaat een bijzondere band tussen de twee op papier en dat terwijl ze elkaar nog nooit officieel hebben gezien. Zij heeft zelfs niet eens een foto van hem gezien. Tot het noodlot toeslaat en Beckett (Chaos) naar de B&B van Ella vertrekt. Alleen zonder dat zij weet dat hij Chaos is… Ella wil daarom ook niets met deze vreemdeling te maken hebben, die zegt dat hij gestuurd is door Ryan om haar te helpen. Die legermannetjes blijven toch nooit lang genoeg. Maar hoe meer tijd er verstrekt, hoe meer er kleine scheurtjes komen in de hoog opgebouwde muur van Ella én hoe meer haar kinderen van hem gaan houden.

Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.

De levensechte personages

‘De laatste brief’ van Rebecca Yarros heeft mijn hart veroverd. Zo simpel is het. De kracht van dit boek ligt vooral bij de personages. Van de sterke en betrouwbare hunk Bennett en zijn geweldige hond Havoc, de krachtige Ella en haar geweldige gezin bestaande uit Maisie en Colt. Ik wilde hen in mijn armen nemen en vanaf het begin beschermen tegen de buitenwereld. Van het moment dat ze horen dat Ryan is gesneuveld in de oorlog (en Ella niet alleen haar broer kwijtraakt en de kinderen hun oom, maar Beckett ook zijn allerbeste vriend) tot het moment waarop je erachter komt dat dit niet het enige zware leed is dat ze moeten dragen. Je wordt heen en weer gesleept tussen hoop en vrees en je kunt niets anders dan met de personages meevoelen en meedenken. Ze voelen zo levensecht aan dat ik het – nu ik ‘De laatste brief’ uit heb – bijna jammer vind dat ik niet meer over ze kan lezen, dat ik niet weet hoe het met ze gaat en dat ik ze niet meer kan beschermen. Natuurlijk weet ik in mijn achterhoofd wel dat dit fictie is en dat deze personages niet in het echt bestaan, maar ze voelden voor een moment zo echt aan dat ik dat bijna wilde geloven. En dat maakt me misschien nog wel emotioneler.

Ik weet niet wat ik je over mij kan vertellen wat niet door de censoren zal worden weggestreept, dus doen we het maar zo: ik ben vijf minuten geleden achtentwintig geworden en buiten mijn vrienden hier heb ik nul connecties met de wereld om me heen. Meestal vind ik dat best, maar vannacht vraag ik me af hoe het is om jou te zijn.

Stil

Ik probeer namelijk woorden te vinden om dit boek – spoilervrij uiteraard – te beschrijven, maar woorden schieten echt tekort. Het is krachtig, emotioneel, hartverscheurend, sterk, liefdevol en bijzonder én zelfs deze woorden dekken de lading nog niet helemaal. Eerlijk toegegeven dat ik op het begin mijn twijfels had, ondanks de positieve reacties die ik er al over had gelezen. Maar dat komt vooral door mijn reactie op Rebecca’s Renegades-reeks (en dan vooral Wilder en Nova). Die reeks was echt een grote teleurstelling in vergelijking met haar Flight & Glory-reeks én moet je dan nagaan in vergelijking met dit boek. Rebecca Yarros – die overigens zelf ook een militair als man heeft – heeft zichzelf namelijk echt overtroffen. ‘De laatste brief’ is haar beste (vertaalde) boek van haar tot dusver, dat zeker en je merkt gewoon hoeveel ze weet over het militaire leven zoals ze met haar eerdere reeks bewees. Bij dit thema ligt haar specialiteit. Op het begin deed het mij – net als Marleen van Favoritez – denken aan The Lucky One van Nicolas Sparks (‘De Gelukkige’, die ook nog op mijn TBR staat) én als je als auteur alleen al daar in de buurt komt ben je een pro. Maar ik durf wel te zeggen dat Rebecca Yarros hier met ‘De laatste brief’ nog een stapje verder in is gegaan… vooral qua emotie.

Hartverscheurend

Want over emotie gesproken… Al op het begin gaat het er heftig aan toe, maar dat blijkt slechts een topje van de ijsberg. Als je namelijk dacht dat je hart niet verder gebroken kon worden, geeft Rebecca Yarros – in combinatie met haar toegankelijke schrijfstijl – nog een flinke trap na. Er blijft na het lezen gewoon bijna niet meer over van je hart. De grote wending van dit boek zag ik – hoewel ik wist dat er nog iets moest gebeuren – niet aankomen en wat een moment was dat. Ik wilde bijna schreeuwen tegen dit boek van. ‘Was dit nu echt nodig?’ Maar het is wat het is. Ik hoor je denken: heb je dan niets slechts over dit boek te zeggen? Nauwelijks! Het enige wat ik jammer vond, is de keuze die Beckett op het begin maakt. Dit haalt iets het unieke van dit boek weg, aangezien je het verwacht. Ik hoopte zo dat hij het anders zou gaan aanpakken, maar helaas gebeurde dat niet. De uitvoering van de rest beviel me uiteraard wel, dus ik wil dit kleine gegeven zeker door de vingers zien. De cover scoort overigens – hoewel ik wel een hond mis – nog extra pluspunten. Wat een plaatje om in de kast te hebben staan (al valt mijn editie bijna uit elkaar, maar dat heb ik ervoor over).

Je vroeg me iets in je eerste brief. Wanneer was dat? Een maand geleden? Hoe dan ook, je vroeg hoe het was om het middelpunt van iemands universum te zijn. Ik wist toen niet hoe ik daar antwoord op moest geven, maar ik denk dat ik het nu wel weet. Er is niemand voor wie ik het middelpunt van het universum ben, eerlijk gezegd. Niet eens voor mijn kinderen.

Conclusie

Er zijn maar weinig boeken die me echt stil krijgen – zoals de boeken van Colleen Hoover en Dani Atkins – maar ‘De laatste brief’ is daar absoluut ook een voorbeeld van. Er zit aan de ene kant zoveel emotie in, maar ook zoveel liefde. Je hart wordt gebroken, dan weer gelijmd en dan begint het weer van voor af aan. Tel daarbij een verslavende schrijfstijl op én je hebt mij binnen. Ik heb meerdere malen tot ik echt mijn ogen niet meer openhield doorgelezen om erachter te komen wat Bennett, Havoc, Ella, Maisie en Colt nog meer te wachten staat. Ieder hoofdstuk begint met een brief en die raken je in je ziel, laat staan het verhaal zelf. Wat had ik gewild dat er nog ergens stiekem een epiloog (of vervolgdeel) zou opduiken. Alleen om nogmaals de personages te kunnen omarmen en te beschermen tegen alles wat ze misschien nog te wachten staat. Dit boek voelde zo levendig aan en speelde als een film voor mijn neus af (en zou het dan ook echt niet erg vinden om hier ooit een verfilming van te mogen zien) Ik heb er van genoten, ik heb er bijna de tranen van in mijn ogen staan, mijn hart is gebroken en ik weet zeker dat ik nog vaker aan ‘De laatste brief’ zal terugdenken. Wie weet wel een grote favoriet voor het einde van het jaar (want ‘De P.S. I Love You Club’ is door dit boek van de troon gestoten).  Ik kan nog maar één ding zeggen: lees ‘De laatste brief’, je zal geen spijt krijgen!

Heb jij al eens een boek van Rebecca Yarros gelezen? Als je dat na deze recensie van plan bent, snap ik dat direct. Laat het me weten in de comments, want ik hoor er graag meer over.

Affiliate

Dit boek aanschaffen? Als je op de link hieronder klikt, word je automatisch doorgestuurd naar de bol.com-pagina. Mocht je via die link iets kopen, ontvang ik daar een klein percentage. Uiteraard over zonder dat het er bij jou bijkomt. 

Judith Regeling

Judith Regeling

27-jarige journaliste en blogger op JudithBlogtSolo. Geniet van boeken lezen, schrijven en series en tv-programma's kijken.
Previous post Louis & Louise – Julie Cohen
Next post Winterberg – Kiki van Dijk

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.