Wedden dat ik blijf – Marijke Vos

Heb je zin om het aankomende weekend een feelgood boek ten top te lezen? Dan zit je hier aan het juiste adres. Vandaag bespreek ik namelijk ‘Wedden dat ik blijf’ van Marijke Vos. Benieuwd wat ik daarvan vond? Je leest het hieronder.

Debby haat files. En deadlines. En haar overvolle agenda. Dus wat houdt haar nog in de grote stad? Ze sluit een weddenschap af met haar zus Hilde: wie als eerste een mooi huis vindt – waar dan ook in Nederland – bepaalt in welk dorp ze gaan wonen. Hilde vertrekt als eerste naar het Brabantse platteland, waar ze met haar man en kinderen een monumentaal pand koopt. Debby tikt kort daarna een oude boerderij op de kop. Het is een opknappertje, maar met genoeg ruimte voor haar droom: een alpacaboerderij! Haar nieuwe leventje blijkt echter toch niet zo idyllisch als gehoopt. Vijandige dorpsbewoners, een nukkige alpacafokker en onverwachte verrassingen uit het verleden zorgen voor aardig wat oproer in het eens zo rustige dorp. En dan is er ook nog die ontzettend leuke dierenarts…

HarperCollins ~ 336 pagina’s ~ juni 2021 ~ ISBN: 9789402708240

Na de zoveelste file hebben de zeer impulsieve Debby en haar zus Hilde het helemaal gehad. Het is hoog tijd om het drukke Amsterdam achter zich te laten en zich te vestigen in een rustig dorpje waar ze helemaal tot zichzelf kunnen komen. Met een beetje overtuigingskracht weet Hilde ook haar man mee te krijgen en dan kan de zoektocht beginnen. De zussen spreken af dat het niet uitmaakt waar precies. Wel is er één voorwaarde: als er maar twee geschikte huizen bij elkaar in de buurt te vinden zijn. Als Hildes oog vervolgens valt op een prachtig monumentaal pand waar ooit een apotheek in zat, duurt het niet lang voor Debby ook verliefd wordt op een vervallen boerderij. Oké, het moet even opgeknapt worden, maar ze ziet haar droom direct voor zich: een alpacaboerderij. Nu is alleen de vraag of iedereen zo blij is met de komst van de twee zussen in het dorpje. Kunnen ze de buurtbewoners inclusief een nukkige alpacafokker, zichzelf en de achterblijvers overtuigen dat dit voor allebei niet zomaar een opwelling is? Dat is de grote vraag, helemaal als een knappe dierenarts zijn opwachting maakt.

Ik heb dit boek geleend bij de bibliotheek.

Wedden dat ik blijf – Marijke Vos

Na het lezen van ‘Ik pleit van jou’ van Marijke Vos wist ik eigenlijk al zeker dat ik meer van Marijke wilde lezen. Met dat verhaal bracht ze immers niet alleen zo’n grote glimlach op mijn gezicht, maar het was ook echt een boek met inhoud. Je begrijpt dus dat ik hoge verwachtingen had voor ik aan ‘Wedden dat ik blijf’ begon. Maar nu de ultieme vraag: wist dit boek mij ook te bekoren? Ik kan er eigenlijk nog lang omheen draaien, maar dat is niet nodig: Ja, ja ja! ‘Wedden dat ik blijf’ van Marijke Vos is namelijk zo’n heerlijk schattig, realistisch en lief boek waar je haast in wil kruipen. En dat komt vooral door de fijne en humoristische schrijfstijl van Marijke. Ze sleept je op het begin het verhaal in en laat je pas tegen het einde weer los. Je leeft gaandeweg zo mee met de karakters en waant je in het nieuwe dorpje, waar echt niet alles direct van een leien dakje gaat.

‘Ik ben hier zó klaar mee.’ Ik gooi mijn autosleutels op de eettafel en plof neer op een stoel. De sleutels glijden rinkelend over het gladde tafelblad en komen tot stilstand binnen handbereik van mijn nichtje Suus, die er direct verheugd met haar kleine handjes naar grijpt. Echt, ik háát files. Haat. Haat. Dubbelhaat.

Heerlijke taferelen

Ik denk dan ook dat bij met name dat realisme de kracht zit. Zo gek is dat ook niet. We kunnen ons namelijk allemaal wel de irritatie rondom de files en de lange werkdagen voorstellen toch? Of wat dacht je van de droom om ergens – in een rustige omgeving – opnieuw te beginnen? Als lezer schep je mede daardoor direct een band met zowel Debby (vanuit wie je dit gehele boek leest) als haar zus Hilde die je bladzijde na bladzijde leert kennen. En dat is dan pas het begin. De twee beleven namelijk met de bij-personages nog zoveel: van tegenzittende buurtbewoners, een norse alpacahouder en knuffelbare alpaca’s, knappe klusjesmannen, familietaferelen tot exen die opeens het licht lijken te zien. Eén ding is zeker: met ‘Wedden dat ik blijf’ in je hand verveel je je geen moment. Je wil namelijk gewoon door blijven lezen om steeds opnieuw en opnieuw een heerlijke dosis feelgood te ontvangen. En geen bladzijde stelde daarin teleur.

Knuffelen met alpaca’s

Verder kan ik het natuurlijk nog uren hebben over de meeslepende schrijfstijl van Marijke die mij echt weer opnieuw van mijn sokken heeft geblazen; een bepaalde love triangles die je haast op het puntje van je stoel doet belanden (hoewel je als lezer stiekem een voorkeur ontwikkelt voor één van hen) en heb ik het al over de karakters gehad? Ik sloot Debbie ten eerste in mijn hart. Ze is zo’n heerlijke flapuit, een beetje wispelturig, lekker awkward en weet soms niet wat ze wil, maar juist dat maakt haar menselijk en toegankelijk. Om het dan nog niet over Hilde, Pieter en hun twee kleine schatjes Suus en Koosje te hebben, Rogier en de rest. Stuk voor stuk karakters die je direct voor je ziet en al het geluk van de wereld gunt. En dan heb ik het enkel over de mensen gehad. Want misschien heb ik na het lezen heel stiekem gezocht waar je in mijn buurt met alpaca’s kan knuffelen. Zo fluffy!

‘En jij dan? Wat wil jij?’ Pieter kijkt me onderzoekend aan. Ik trek de laptop weer naar me toe. ‘Gewoon, ik wil meer ruimte, een weitje, misschien wat dieren. Dat lijkt me echt geweldig.’ Ik kijk naar het beeldscherm. ‘Hier, moet je deze zien, wat een gigantische lap grond erbij.’ ‘En hoe ga je daar geld verdienen, dan? Weer een nieuwe baan? De kritische toon van Pieter ontgaat me niet, maar ik laat me niet uit het veld slaan.

Conclusie

‘Wedden dat ik dit boek leuk vind?’ Van Wendy Brokers, Lisette Jonkman Tamara Haagmans, Gaby Rasters, Gillian King tot… Marijke Vos. Met ‘Wedden dat ik blijf’ bewijst Marijke opnieuw dat ze prima past tussen het lijstje met mijn favoriete auteurs van eigen bodem. En dat komt natuurlijk niet zomaar uit de lucht vallen, want oh jongens, ze heeft mij compleet overtuigd met dit boek. Ik kreeg er namelijk niet alleen een enorme lach op mijn gezicht van, maar ook mijn hart werd compleet verwarmd door de toffe en kleurrijke personages, de dieren die langzaam hun opwachting maken en alle humoristische, emotionele, liefdevolle en soms gênante momenten die gebeuren. Door de heerlijk beschrijvende schrijfstijl die overigens ook heerlijk vlot leest, zie je alles – van karakters tot situaties – niet alleen voor je. Ook waan je je echt in het leven van Debbie en het gezin van Hilde. Je begrijpt dus wel als ik zeg dat ik dit boek in een mum van tijd uit had. En dat ik nog lang geen genoeg heb van de schrijfstijl van Marijke. Ik kan niet wachten om te ontdekken waar ze in de nabije toekomst nog meer mee komt.

Heb jij nu ook van dit boek genoten of van een andere feelgood? Dan is er goed nieuws. Je kunt namelijk nog stemmen op het Feelgood Boek Van Het Jaar 2021 via de website Chicklit. Klik daarvoor op deze link.