Vandaag recenseer ik ‘The Burning Shadow’ van Jennifer L. Armentrout! PAS OP: mocht je zowel de Lux-reeks als de Origin-reeks nog niet hebben gelezen (en dat wel van plan zijn), lees dan vooral niet verder. Er kunnen namelijk spoilers in zitten. Mocht je dat risico wel willen nemen, wees dan welkom en lees lekker door!
Voor Evie is niets meer hetzelfde. In ‘The darkest star’, het eerste deel van de serie, heeft ze opper-Luxen Luc ontmoet. In ‘The burning shadow’ kan ze zich daar niets van herinneren. Evie is een paar maanden uit haar geheugen kwijt. Op zoek naar het antwoord op de vraag wie ze is en wie ze was, belandt ze steeds dieper in de wereld van de Luxen. En ze zal al snel ontdekken dat als je daar eenmaal in zit, je er niet zo makkelijk meer uit komt…
Zomer & Keuning ~ 533 pagina’s ~ oktober 2019 ~ ISBN: 9789401915878
Evies leven staat na de grote onthulling uit ‘The Darkest Star’ op zijn kop. Ze weet niet meer wie ze nu echt is, welke herinneringen echt zijn en wie het beste met haar voor heeft en wie niet. Om niet krankzinnig te worden, pakt ze zo goed als mogelijk het leven weer op. Ze gaat weer naar school, sluit zich weer aan bij haar vrienden (ook al is niet iedereen eerlijk tegen haar geweest) en hekelt nog altijd April, die zo’n hekel heeft aan de Luxen terwijl ze toch beter zou moeten weten. Maar dan gebeurt er iets vreemds: Evies klasgenoot Ryan overlijdt aan iets wat op het oog een simpel griepje lijkt en hij blijkt niet de enige. De mensheid geeft de Luxen de schuld, maar Luxen kunnen toch helemaal niet ziek worden? Laat staan dat ze het dan kunnen afgeven aan mensen! Evie, Luc en al hun vrienden gaan op onderzoek uit. Al betekent dat voor Evie wel dat als ze eenmaal verbonden is met de Luxen er geen weg meer terug is. Haar leven met Luc als haar centrale middelpunt verandert voorgoed. Ze zal moeten wennen aan het leven met Luxen, Origins, Hybrides, Aurums en andere mysterieuze wezens.
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Partytime!
‘The Burning Shadow’ van Jennifer L. Armentrout was weer een feestje om te lezen en dat komt voornamelijk doordat je veel gasten van het feestje al kent. Niet alleen Evie, Luc, Heidi en Zoe uit het eerste deel van deze spin-off, maar ook onze geliefde personages (de zwangere) Katy, Daemon, Bethany, Dawson en Dee keren terug! En als echte fan van zowel deze reeks als de allereerste is dat natuurlijk heerlijk. Ik was direct benieuwd hoe het met iedereen ging en wat de rest nog meer staat te wachten. Maar daar moet ik dan wel zeggen dat ik op het begin de kat uit de boom keek. Het is namelijk alweer een paar maanden geleden dat ik het eerste deel van de Origins-reeks las (‘The Darkest Star’), dus veel informatie was alweer weggezakt. Ik wist enkel nog wat feiten (zoals over de identiteit van Evie), maar dat gold helaas lang niet voor alles. Ik was daarom soms ook even in de war als ze het over een bepaalde situatie hadden. Maar gelukkig word je geheugen op het begin hier en daar wat opgefrist (voor zover je het moet weten).
De vrouw van wie ik een paar dagen geleden nog had gedacht dat ze mijn echte moeder was, zag er opvallend kalm uit, zeker als je bedacht dat onze eetkamer nog steeds in puin lag vanwege de epische strijd op leven en dood die er nog geen vierentwintig uur geleden was uitgevochten. Deze vrouw tolereerde geen wanorde, in welke vorm dan ook.
Lange kant
De hoofdstukken in ‘The Burning Shadow’ zijn aan de lange kant. Nu is dat volgens mij wel vaker bij de boeken van Jennifer L. Armentrout, dus ik zou het inmiddels wel gewend moeten zijn, maar toch baalde ik er soms wel even van. Het haalt de snelheid uit het verhaal en zorgt ervoor dat het soms toch hier en daar wat langdradig overkomt. Ik heb er dan ook een week over gedaan om dit boek uit te lezen en dat is voor mij toch wel behoorlijk lang. Gelukkig heeft het me daarentegen niet afgestoten. Het werd namelijk opgelost door de schrijfstijl van Jennifer L. Armentrout die zoals gebruikelijk lekker snel weg leest en waar je ook steeds meer van wil hebben. Tegelijkertijd komt ze ook weer met wendingen waar je bijna steil van achterover valt. Ik wil er niet teveel over zeggen, maar als je na de Luxen, Aurums, Hybrides én Origins weer wat nieuws kan verzinnen, dan moet je wel een vat vol ideeën zijn. Maar ik moet dan wel eerlijk zeggen dat ik er na het volgende boek wel een beetje klaar mee ben. Het gaat nu namelijk wel erg ver, vind ik (en daarom hoop ik dan ook niet dat er nóg een spin-off volgt).
Meer actie
Maar ik zeg bewust: ‘na het volgende boek’! Het staat namelijk vast dat ik het derde (en laatste) boek in deze reeks ga lezen. Het is nog even wachten tot ‘The Brightest Night’ verschijnt, maar dat geduld kan ik opbrengen. Als je namelijk wat twijfels had (en die waren er), worden die op het einde zo van tafel geveegd. Ik hoop wel dat de actie in het volgende boek net iets beter wordt verdeeld. ‘The Burning Shadow’ was namelijk vooral een persoonlijke zoektocht van Evie en haar voormalig identiteit. Wie wil ze zijn, wie kan ze zijn en voor welke versie van haar voelt Luc nog altijd iets? Op het einde wordt dit – zoals ik net al zei – goed gemaakt, dus als het derde boek begint waar dit boek eindigt, dan komt het vast en zeker goed. Ik ga duimen dat het goed komt met Evie en Luc (al heb ik nog steeds een hele kleine voorkeur voor Daemon en Katy als koppel, maar dat komt ook doordat we Katy echt als mens hebben meegemaakt en er vanaf het begin al wel wat was met Evie) en hoop dat we alle andere personages wederom gaan terugzien. Ik kan bijna niet meer wachten. Voor nu heb ik wat meer aantekeningen gemaakt, zodat ik straks alles nog in mijn hoofd heb. Kom dus maar op!
‘En om het helemaal pijnlijk duidelijk te maken,’ ging Luc verder, ‘als je denkt dat ik zomaar uit haar leven verdwijn, dan ben je blijkbaar vergeten wie ik ben.’ Begon dat vaatdoekje nu… te smeulen? ‘Dat ben ik niet vergeten.’ ‘Wat ben ik dan?’ vroeg Luc uitdagend. ‘Een moordenaar, meer niet.’ Goeie god. Luc lachte fijntjes. ‘Dan kunnen jij en ik zeker door één deur.’ O god!
Conclusie
Aangezien het al even geleden was dat ik het eerste deel van deze Origin-reeks heb gelezen, moest ik even inkomen toen ik met ‘The Burning Shadow’ van Jennifer L. Armentrout begon. Gelukkig merkte ik al snel weer wat voor fijn boek en wat voor fijne serie dit is! Het is een feestje van herkenning om Evie en Luc weer samen te zien (net als in het eerste deel) en dat niet alleen, maar ook om mensen als Katy, Daemon, Dawson, Bethany en Dee eindelijk weer terug te zien. Die mensen heb je namelijk al eens in je hart gesloten. Het is dus zo mooi dat we op deze manier toch weer wat lezen over hoe het met hun gaat. Het voelt als een echte familie die steeds ietsje groter wordt. Je leeft met ze mee, voelt met ze mee en hoopt met ze mee dat ze eindelijk eens in rust kunnen leven. Maar ho maar! ‘The Burning Shadow’ mag dan misschien niet echt vol zitten met actie, toch blijf je geboeid. Het had wat korter gekund, zowel het verhaal zelf als de hoofdstukken, maar door de schrijfstijl van Jennifer en de wendingen die ze nu weer verzint, vlieg je er als vanouds doorheen. Het gaat qua wendingen misschien net iets te ver, maar ik kan het nog aan. Deel drie ga ik namelijk sowieso lezen. Ik ben door het spannende einde weer helemaal geïntrigeerd en wil liever vandaag dan morgen weten hoe het afloopt.
Heb jij deze serie al eens gelezen of is het niets voor jou? Laat het hieronder weten. Ik dacht bij het eerste deel ‘Obsidian’ ook dat het niets voor mij zou zijn, maar man o man. Wat ben ik blij dat ik de reeks toen een kans heb gegeven.
