In de bibliotheek had ik het idee om een boek van Susanne Vermeer te gaan lenen. In mijn zoektocht kwam ik echter het boek Lieve mama van Esther Verhoef tegen. Dat is natuurlijk ook niet verkeerd. Ik las ‘m op de terugweg naar Nederland uit. Benieuwd of ik met een voldaan gevoel mijn vakantie kon afsluiten? Lees snel verder.
Verpleegkundige Helen is getrouwd met Werner, een succesvol horecaondernemer. Samen hebben ze drie kinderen van dertien, vijftien en zeventien. De achttienjarige Ralf woont nog bij zijn ouders. Zijn leven draait om zijn auto, zijn vrienden en geld verdienen. Hij laat zich meesleuren in een crimineel plan: een overval op de woning van Helen en Werner. Een horrorscenario ontvouwt zich op de bewuste avond. Maar daarmee is de nachtmerrie voor Helen nog maar pas begonnen…
Prometheus ~ maart 2015 ~ 372 pagina’s ~ ISBN: 9789044628791
Helen en Werner lijken het perfecte gezinnetje te zijn samen met hun drie kinderen. Op een avond als Helen en Werner eigenlijk een avondje naar de bioscoop willen, slaat het noodlot toe. Als Helen thuiskomt na een sportsessie vindt ze haar man Werner in bebloede toestand naast het bed. De aanvaller is nog steeds in het huis aanwezig en laat niet zomaar zijn kans op geld aan zich voorbij gaan. Helen neemt een beslissing die invloed heeft op het gehele verhaal.
Ik heb dit boek geleend bij de bibliotheek.
Onverwacht scenario
Lieve mama is van begin tot eind spannend. Op het begin gebeurt er namelijk iets dat invloed heeft op de rest van het verhaal. Als lezer denk je gewoon te weten hoe het zit, maar je bent nog niet op het einde. Er zijn nog bladzijdes over, dus er moet nog wat gebeuren. Hier kan ik wel verklappen: er staat de lezer ook nog een hoop te verwachten. Ik wist totaal niet wat ik in die laatste pagina’s kon verwachten, maar het zorgde wel dat ik het boek zo snel mogelijk uit wilde lezen. Zelfs als veelvuldig thrillerlezer had ik totaal niet aan dit scenario gedacht.
De dood discrimineerde niet. Niet op leeftijd, niet op geslacht of ras. Mooie, lelijke, dikke en dunne mensen: het maakte de dood niets uit. Hij pakte wat hij wilde, at random.
Meeleven
Je leeft in Lieve mama met twee personages mee: met Helen en met Ralf. Helen is moeder van drie pubers en de lieftallige echtgenoot van Werner. Je volgt haar leven na de ‘beslissing’, hoe ze met de opvoeding van de kinderen omgaat en in haar werk. Haar leven lijkt perfect, maar met ‘lijkt’ is dan ook alles gezegd. Daarnaast volg je Ralf. Ralf is op het eerste gezicht echt een probleemjoch: verkeerde vrienden, bezig met geld verdienen en problemen thuis. Hij is de beste vriend van Brian, de aanvaller die zich in het huis van Helen en Werner heeft verstopt. Brian raakt vermist en Ralf is de enige die weet waar hij voor het laatst is geweest. Alleen als hij naar de politie gaat, moet hij ook eerlijk zijn over zijn positie tijdens de overval.
‘Zal ik je eens wat vertellen?’ Brian boog zijn hoofd naar hem toe. Zijn kleine bruine ogen schitterden – Brians linkeroog was iets smaller dan zijn rechter. Het veroorzaakte een constante boze, uitdagende blik. ‘Wist je dat die lui cash in huis hebben? Veel cash?’
Met vragen achterblijven
Door de spanning en alle vraagtekens waar je achter wil komen, leest het boek echt als een trein. De zinnen zijn aan de korte kant, wat ook het tempo bevordert. Toch is er één ding waar ik het echt nog over moet hebben en dat is het einde. De wending zag ik niet aankomen en vond ik geniaal bedacht. Maar daarna komt er nog een hoofdstuk waarin er wordt teruggekeken aan de hand van een dagboekfragment van Helen. Door dit stuk was ik met stomheid geslagen en ik bleef in de auto mezelf maar afvragen of er niets meer was. Ik bleef namelijk met zoveel vragen nog achter, dus dat was wel echt een teleurstelling. Naar mijn gevoel was het te abrupt en miste het een goede uitwerking.
Conclusie
Lieve mama bevat alle elementen die een thriller moet hebben: leest als een trein, spannend, onverwachte wendingen en korte zinnen. Je vliegt door het verhaal heen en komt verrassing na verrassing tegen. Toch baal ik van het hele einde, want er had zoveel meer in kunnen zitten. De beide personages komen even veel aan het woord, waardoor je met beide ook echt mee kan leven. Ondanks het hele einde geef ik het boek toch vier sterren.
Heb jij ook weleens een boek gelezen waarvan je met veel vragen achterbleef, terwijl het echt een alleenstaand boek hoorde te zijn? Laat het vooral weten in de comments! Ik ben benieuwd.
