Ik lees verschillende genres: van chicklits, New Adults/Young Adults tot thrillers. In mijn blogpost probeer ik deze genres zoveel mogelijk af te wisselen, zodat er voor ieder wat wils is. Vandaag is er weer een recensie van een thriller aan de beurt, namelijk die van Galgenveld geschreven door John Sandford. Benieuwd naar wat ik ervan vind?

Lucas Davenport - GalgenveldEen groep tieners ontdekt een lijk in een watertank van een afgelegen boerderij. Tegen de tijd dat Lucas Davenport ter plaatse is zijn er 15 lichamen ontdekt en is het maar de vraag of het daar bij blijft. Jaar na jaar zijn er misdaden gepleegd, elke zomer één, zonder dat iemand het door had. De moordenaar is naar alle waarschijnlijkheid in de buurt te vinden…

A.W Bruna ~ augustus 2016 ~ 320 pagina’s ~ ISBN: 9789400506909

Als een koppel de ideale plek denkt te hebben om even alleen te zijn, kunnen ze de stank niet uitstaan. Het is donker, dus zelf komen ze er niet achter waar de stank vandaan komt. De jongen tipt een bekende sheriff. De politie komt daardoor achter een put waar meer dan vijftien vrouwen zijn gedumpt. Zoveel vrouwen en nooit heeft iemand een link gelegd. De dader is slim, maar kan de politie slimmer zijn en erachter komen wie dit heeft gedaan? Lucas Davenport krijgt de leiding over de zaak en samen met hulpsheriff Mattson probeert hij de moordenaar te pakken te krijgen. Lukt het voortijdig of moeten er eerst nog meer slachtoffers vallen?

Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.

Niet pakkend genoeg

Hoewel Galgenveld het 24e boek is met Lucas Davenport in de hoofdrol is het voor mij het eerste boek. Ik was niet bekend met de schrijfstijl van John Sandford, dus ik ging er met een open blik in. Het duurde vrij lang voordat ik eindelijk in het verhaal zat. Het was zelfs zo dat ik het boek eerst heb weggelegd – aan een ander boek ben begonnen – en daarna pas Galgenveld weer gepakt heb. Het verhaal pakte mij gewoon niet en dat vond ik jammer.

In het duister tasten

Gelukkig veranderde dit naarmate het verhaal vorderde. Ik kwam erin, leerde de verschillende personages uit elkaar houden en snapte nu eindelijk waar het verhaal over ging. Dit heeft wel even geduurd tot het midden van het verhaal. Het was dat ik dit boek wilde uitlezen voor een recensie, maar daar houd ik het dan ook bij.  Als lezer weet je vanaf het begin wie de dader is. De vraag is alleen hoe de politie achter dit mysterie zal komen en hoeveel slachtoffers erin de tussentijd nog moeten vallen. De politie heeft letterlijk geen idee. Er zijn hints die naar de dader leiden, maar die worden niet opgepakt. Het is zelfs zo erg dat de tienerdochter van Lucas, Letty, zich met de zaak gaat bemoeien.

“Hoeveel schedels heb je inmiddels?” vroeg Del. “Zeventien,” zei Sawyer. “Maar er zijn er meer. We kunnen ze voelen, maar we kunnen ze niet zien, en we willen ze niet beschadigen. We moeten het gebit heel houden.

Te beschrijvend

Ik kan niet helemaal beschrijven waardoor ik niet meten in het verhaal kwam. Het zou aan de schrijfstijl van John Sandford kunnen liggen. Nu is er grotendeels niets mis met zijn schrijfstijl, maar nu ik de beginpagina’s teruglees kom ik erachter dat er veel beschrijvingen inzitten. Bijvoorbeeld de onderstaande quote. Veel moeilijke namen, waardoor je door het bomen het bos niet meer zit. In het verhaal komen ook meerdere Amerikaanse ‘stille’ plaatsen voorbij en als je daar niet bekend mee bent, gaat het duizelen voor de ogen.

Het was een mooie zomerdag maar erg warm toen ze op Highway 52 door Cannon Falls naar het zuiden reden. De plaats delict met het reservoir was in het golvende boerenland ten westen van Mississippi Valley, aan een secundaire weg van Goodhye County 1.

Conclusie

Galgenveld heeft ondanks zijn spanning mij niet volledig overtuigd. Een boek vol met lijken is niet automatisch de ideale thriller wat mij betreft. Dit komt mede door de vele Amerikaanse namen en beschrijvingen. Tevens denk ik dat het komt, doordat je als lezer al weet wie het gedaan hebt. Ik houd ervan als ik mee kan raden wie de dader is (ook al zit ik er vaak naast). Nu weet je al wie en eigenlijk waarom, maar is de vraag wat hij nog meer gaat doen. Toch zal ik John Sandford niet van mijn lijstje afstrepen, maar ik heb betere thrillers (ook van dezelfde uitgeverij) gelezen.

Ik wil A.W. Bruna enorm bedanken voor dit recensie-exemplaar! Hoewel Galgenveld niet overtuigend genoeg is, ben ik toch dankbaar dat ik deze kans heb gekregen. Heb jij deze thriller al gelezen? Laat het weten in de comments.

Judith Regeling

Judith Regeling

27-jarige journaliste en blogger op JudithBlogtSolo. Geniet van boeken lezen, schrijven en series en tv-programma's kijken.
Previous post #Boektober 2016 – Deze boeken wil ik lezen
Next post De cocktailclub – Madeleine Wickham

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.