Dit is alweer het zesde boek van Lucinda Riley dat ik heb gerecenseerd. Naast De zeven zussen-serie met al vijf uitgebrachte reeksen, is ook ‘De nachtroos’ al eens voorbij gekomen. Maar weet deze auteur mij weer volledig mee te slepen met haar boek ‘De olijfboom’? Ik laat het je hieronder weten.
Tijdens een zwoele zomer in Cyprus wordt de jonge Helena voor het eerst in haar leven verliefd. Nu, vierentwintig jaar later, erft ze het vakantiehuis waar ze destijds verbleef en ze besluit de zomer in Cyprus door te brengen met haar gezin. Maar zodra ze in het huis aankomt, wordt ze herinnerd aan de geheimen die ze destijds op het eiland heeft achtergelaten. Haar man, William, en haar zoon, Alex, weten niets van haar verleden. Een toevallige ontmoeting met haar jeugdliefde zorgt voor een botsing tussen Helena’s verleden en het heden, wat grote gevolgen heeft voor haar gezin. De dertienjarige Alex zoekt naar antwoorden en Helena weet dat ze niet langer kan weglopen voor de waarheid.
Xander Uitgevers ~ 432 pagina’s ~ april 2019 ~ ISBN: 9789401610445
De inmiddels 23-jarige Alex blikt aan de hand van zijn eigen dagboekfragmenten terug op de zomer die zijn leven veranderde. Zo’n 10 jaar geleden (in 2006) keert moeder Helena samen met haar hoogbegaafde zoon Alex, dochter Immy en later ook haar man, zoontje Fred en zijn dochter Chloë terug naar het landhuis Pandora op Cyprus. Daar waar zij voor het eerst haar hart verloor aan een knappe jongeman. Nu – 24 jaar later – heeft ze het huis geërfd en wil ze daar met haar samengestelde gezin de zomer van hun leven beleven. Maar als ze in contact komt met een jeugdliefde van toen komen haar heden en verleden met elkaar in vermenging. Al helemaal als Alex blijft vissen naar de identiteit van zijn biologische vader. Vooral omdat hij denkt dat zijn stiefvader William hem niet lijkt te accepteren. Hij snapt er dan ook niets van dat zijn moeder dit geheim wil houden. Is het dan zo erg? Wat een rustige vakantie had moeten worden, verandert in een soap: geheimen komen naar buiten, liefdes worden gesmeed en ruzies worden gemaakt, maar komen ze er wel sterker uit?
Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Extra speciaal
‘De olijfboom’ van Lucinda Riley is bijzonder. Juist omdat dit boek totaal anders is dan je van deze auteur gewend bent, maar dat kon ik wel waarderen. Normaal zorgt Lucinda Riley dat er twee verhaallijnen naast elkaar bestaan: eentje in het verre verleden en in de huidige tijd, die op een bijzondere manier samenkomen. Dit keer heb je ook wel te maken met twee verhaallijnen alleen liggen die momenten slechts 10 jaar van elkaar af (2006-2016). Het is dus geen interessant geschiedenisboek, zoals we die van haar kennen. Het is echt een familieroman. Een roman waarbij je echt betrokken raakt bij het wel en wee van een gezin en hun geheimen. Zo leer je vanuit de dagboeken de jonge Alex kennen die vooral zichzelf wil leren kennen. Hij is opgegroeid met de liefde van zijn moeder en de twijfelachtige relatie met zijn stiefvader. Maar nooit heeft hij antwoord gekregen op die simpele vraag: wie is zijn vader? Je ziet hoe hij worstelt met zijn identiteit, zijn hoogbegaafdheid en moeite heeft met het contact met leeftijdsgenootjes.
Ik vraag me nu af waarom mensen de kaart van hun levensloop haten die op hun eigen lichaam verschijnt, terwijl een boom als deze, een vervaagd schilderij, of een nagenoeg vervallen gebouw wordt geprezen vanwege zijn oudheid.
Kleine oogjes
Maar die lieve Alex en zijn dagboekfragmenten zijn maar een deel van het verhaal. Helena speelt in de ‘reguliere’ verhaallijn de hoofdrol. Als zij het huis van haar oudoom erft, komt ze oog in oog te staan met haar jeugdliefde Alexis en dat brengt meer herinneringen bij haar naar boven. En geheimen die het levenslicht niet aan kunnen. Je merkt door mysterieuze dingen die in het verleden zijn gebeurd, dat ze moeite heeft om zichzelf open te stellen. Zo komt ze vaak vooral heel bot over. Overigens is daar niets mis mee, maar het duurt even voordat je haar in je hart sluit. Juist door haar geslotenheid naar haar kinderen (en dan vooral Alex) en haar huidige man. Hij lijkt er bijna aan onderdoor te gaan, wat ook medelijden opwekt. Maar wat is er toch gebeurd? Niet zo gek, dat ik door die vraag ‘De olijfboom’ wel moest uitlezen. Mijn ogen vielen bijna dicht, maar ik moest weten wat het leven voor dit bijzondere gezin in petto had. En ik kan je vertellen: er komen bijzondere wendingen aan (die vooral te maken hebben met Helena en Alex). Ik zag ze gedeeltelijk aankomen, maar dat is niet erg: dat maakt ‘De olijfboom’ alleen maar prachtig.
Reisje Cyprus
Door de realistische personages waarmee je een band opbouwt en de gebeurtenissen, waan je jezelf ook even op Cyprus. Dit is niet veel anders dan we van Lucinda Riley gewend zijn. Ze weet je bijna letterlijk te plaatsen op een nieuwe locatie en te zorgen dat jij je er ook thuis voelt. Daarom blijft ze voor mij altijd nog een ‘koningin van de taal’, ook al blijf ik ook de eer geven aan de Nederlandse vertalers. Zij maken dit boek immers ook geschikt en populair onder het Nederlandse publiek. Ik moet zeggen dat ik dit denk ik tot nu toe de beste stand-alone vind van Lucinda. Juist omdat het zo uniek is van haar andere boeken. Ze laat met ‘De olijfboom’ zien dat ze nog meer in haar mars heeft dan we al wisten. En dat onder het genot van romantiek, vriendschap, het zoeken naar je eigen identiteit, emotionele onthullingen en mysterie. Dit boek heeft alles om een prachtige zomertopper te worden – en dat dit boek dat al is, bewijst het wel met zijn plaats in de Bestsellerlijst (waar overigens alle boeken van Lucinda Riley lijken in te komen).
Mijn gezicht is een perfecte cirkel. Ik weet zeker dat je het met een passer zou kunnen natekenen en dat slechts heel zelden de randen van de cirkel en die van mijn gezicht niet zouden samenvallen. Ik haat het. En binnen die cirkel heb ik ook nog eens appelwangen.
Conclusie
‘De olijfboom’ is misschien anders dan je van Lucinda Riley gewend bent, maar dat maakt dit boek juist zo bijzonder. Normaal neemt de schrijfster je namelijk mee naar twee verschillende tijden – met een duik in het verleden, maar tussen de twee bijzondere gebeurtenissen in dit verhaal zit slechts tien jaar. In 2006 beleefde dit gezin namelijk een zomer om nooit meer te vergeten. Een zomer waarin de hoogbegaafde zoon Alex eindelijk antwoord kreeg op de vraag wie zijn vader is, waarin Helena oog in oog komt te staan met haar jeugdliefde en waarin zij de waarheid moet vertellen om de liefde van haar leven niet kwijt te raken. Ondertussen bevat dit boek nog zoveel meer thema’s, zoals het wennen aan een samengesteld gezin (inclusief een dochter die uit het niets verschijnt) en het zoeken naar je eigen identiteit. Ik heb er oprecht van genoten om onderdeel te mogen zijn van dit gezin en echt eens stil te staan bij één gezin en hun verhaal. In plaats van – wat ik overigens ook wel kan waarderen – meerdere gezinnen en hun verhalen zoals in de andere boeken van Lucinda. Nu maakte ik eens geen wereldreis, maar verloor ik door ‘De olijfboom’ alleen mijn hart aan Cyprus. Met zijn prachtige natuur, eten en mannen natuurlijk. En dat is ook weleens lekker.
Welke boeken van Lucinda Riley heb jij inmiddels al gelezen en welke niet? Gisteren vernam ik nog dat alle uitgebrachte boeken in de Bestsellerlijst staan, een hele prestatie. Ik hoor graag als je een favoriet hebt.
