In het diepe – Estelle Maskame

Er staat weer een nieuwe recensie van jullie klaar. Dit jaar las ik Did I Mention I Love You, Did I Mention I Need You en Did I Mention I Miss You van Estelle Maskame. Deze reeks vond ik echt perfect, maar geldt dat voor Estelles nieuwe boek In het diepe ook? Je leest het vandaag.

Een jaar geleden viel MacKenzie als een blok voor de scheve glimlach van Jaden. Maar nu is alles anders. Een tragisch ongeluk heeft Jadens familie verwoest. En ondanks haar gevoelens kan Kenzie het niet aan om nog een familietragedie te doorstaan met Jaden. Dus loopt ze van hem weg. Maar als ze hem na een jaar toevallig weer tegenkomt, realiseert ze zich dat ze haar gevoelens voor hem niet langer kan negeren. Maar zal MacKenzie de sprong in het diepe durven te wagen?

Uitgeverij Moon Young Adult ~ november 2017 ~ 304 pagina’s ~ ISBN: 9789048842575

Mackenzie en Jaden wisten elkaars hart vorig jaar bijna te veroveren, totdat het noodlot toesloeg. Jaden en zijn tweelingzus Daniëlle verloren zowel hun vader als moeder door een stom en mysterieus auto-ongeluk. Niemand in hun omgeving wist echt hoe ze met hen om moesten gaan. Zaten ze te wachten op steun, blijdschap of waren ze blind voor al die goede bedoelingen? Vooral Mackenzie had het er moeilijk mee. Ze weet wat het is als verdriet je constant inhaalt en daarom besloot ze vanaf dat moment ze te negeren. Zich af te sluiten van de twee mensen die zo belangrijk waren in haar leven. Alleen omdat ze niet wilde weten wat het verdriet met hen deed. Een jaar later, als blijkt dat zowel Jaden als Daniëlle niets zijn veranderd, durft ze weer langzaam in contact met ze te komen. Alleen de vraag is of Jaden en Daniëlle daar nog wel op zitten te wachten. Mackenzie koos namelijk heel egoïstisch voor zichzelf en negeerde het verdriet dat zowel Jaden als Danielle hadden.

Ik heb dit boek gekregen van de uitgeverij. Dit beïnvloedt mijn mening niet.

Niet zo krachtig

Estelle Maskame wist mij met de Did I Mention-serie weg te blazen. Zo’ relatief jong meisje dat een geweldig en tevens hartverscheurend plot weet te schrijven met personages die ik echt in mijn hart heb weten te sluiten. Maar aan alles goeds komt een eind, dus die serie is uit. Gelukkig stopt het daar voor Estelle niet. Ze heeft namelijk weer een boek geschreven getiteld In het diepe. Laat ik dan wel gelijk met de deur in huis vallen: zo goed als de Did I Mention-serie vond ik dit boek niet. De kracht van die drie boeken lag bij de verboden liefde tussen Eden en Tyler. En zo verboden was de ‘relatie’ tussen Mackenzie en Jaden niet. Mackenzie heeft Jaden en zijn tweelingzus Daniëlle een jaar lang genegeerd na de dood van ouders. En hoewel je daar door het verhaal een beetje sympathie door krijgt, vind ik het gewoon behoorlijk egoïstisch. Eerst datet je met Jaden en zie je Daniëlle als één van je beste vriendinnen om ze vervolgens als het moeilijk wordt te laten vallen.

Ik heb nooit begrepen waarom maandag de ergste dag van de week wordt genoemd. Dat ben ik het absoluut niet mee eens. Zondagen zijn het ergst. Die hebben iets rustigs en vredigs, waar ik echt een hekel aan heb gekregen.

Teleurstelling in hoofdpersonage

Mackenzie was bang voor hun verdriet die behoorlijk wat schade kan aanrichten, zo weet ze uit eigen ervaring. En dat is allemaal goed, maar ik zou het zelf waarschijnlijk niet kunnen accepteren als iemand dat bij mij zou flikken. Jaden wil echter dat het weer wordt zoals het was. En als Kenzie erachter komt dat je met mensen die hun ouders verloren zijn gewoon kan praten over de dagelijkse dingen, lijkt het allemaal weer snel goed. Danielle heeft er echter meer moeite mee en ja, dat begrijp ik maar al te goed. Nu klinkt ik misschien heel erg teleurgesteld in het plot, maar dat valt ook wel weer mee. Het is gewoon een eerlijk boek over rouwen (en dat doet iedereen op zijn eigen manier), tweede kansen en het omgaan met je angsten. Belangrijke onderwerpen die er wel mede voor gezorgd hebben dat ik doorlas. Alleen niet zo snel als de Did I Mention-serie.

Plottwist

Ik merkte namelijk dat ik dit boek vaker weglegde dan ik normaal zou doen. Ik weet niet wat het is. Maar er was gewoon iets in dit boek dat mij niet wist te pakken of te raken. Aan de schrijfstijl van Estelle lag het niet, want ik snapte wat er gezegd werd en vloog als ik eenmaal aan het lezen was wel door het hoofdstuk heen. Maar er zaten verder geen mysteries in die zorgde dat ik moest weten hoe het zou aflopen. Totdat de twist kwam. Die verhaallijn zag ik echt niet aankomen. En vanaf dat moment kreeg ik echt te doen met Mackenzie. Zij moet namelijk een beslissing nemen die sowieso iemand pijn gaat doen. Ik dacht meteen mee: wat zou ik doen? Na die twist ging alles opeens snel en wilde ik veel meer lezen. ‘En wat gebeurt er nu?’ maar helaas kreeg ik daar maar weinig antwoorden op, want toen kon ik In het diepe met zijn prachtige cover alweer dichtslaan.

Daniëlle knijpt haar ogen tot spleetjes en kijkt me aan; mijn glimlach sterft langzaam weg omdat ik weet dat ze ziet hoe ik me werkelijk voel. Ik kijk naar haar zoals de meeste mensen naar haar kijken: vol medelijden. Ondanks een zweem van verbazing in haar ogen omdat ik iets tegen haar heb gezegd, zegt ze niets terug. De frons tussen haar wenkbrauwen trilt niet eens als ze zich weer naar haar spiegelbeeld keert en haar handen op de wasbak drukt.

Conclusie

In het diepe van Estelle Maskame is misschien niet zo perfect als Did I Mention I Love You (en zijn nakomers), maar het is wel een boek vol prachtige thema’s. Tweede kansen, rouwen en het overwinnen van je angsten. Allemaal geprojecteerd op het leven van Mackenzie, Jaden, Daniëlle en de vrienden Will en Holden In het verhaal heb ik redelijk wat sympathie gekregen voor alle personages, maar ik heb mij ook gestoord aan vooral Mackenzie. Ik snap gewoon niet hoe je zo’n egoïstische beslissing hebt kunnen nemen. Twee vrienden van je negeren nadat ze hun ouders hebben verloren. Aan de andere kant is het dan weer mooi om te zien hoe ze ondanks die stomme beslissing toch weer langzaam hun weg naar elkaar weten te vinden. Soms moet je vergeven om verder te komen in het leven en te krijgen wat je echt wil. De plottwist die ik echt niet zag aankomen, maakt dit verhaal helemaal af. Hoewel ik nog net iets meer wilde lezen op het einde, heb ik In het diepe wel beoordeeld met vier sterren. En dat ligt ook deels aan de prachtige cover.

Ik ben een klein beetje teleurgesteld, maar ik hoop dat Estelle mij met een volgende boek opnieuw weet te overtuigen. Wie zal het zeggen? Heb jij In het diepe of de Did I mention-serie al eens gelezen? Laat het weten in de reacties.

 

Judith Regeling

Judith Regeling

27-jarige journaliste en blogger op JudithBlogtSolo. Geniet van boeken lezen, schrijven en series en tv-programma's kijken.
Previous post Spiegel – Cara Delevingne
Next post Ongehoorzaam – Whitney Gardner

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.